Rozdział 7 Przymusowa aborcja

Teraz Scarlet nie miała nikogo, na kim mogłaby polegać. Była tylko dziewiętnastoletnią studentką.

Kyra planowała udawać, że jest miła dla Scarlet, aby ta posłusznie podpisała papiery. Nie spodziewała się jednak, że Scarlet będzie tak uparta i niewdzięczna.

Wściekła, jedną ręką ścisnęła Scarlet za szczękę, a drugą wskazała na kontrakt, zmuszając ją do podpisania go.

Scarlet spojrzała na Nolana siedzącego naprzeciwko niej.

Był jej biologicznym ojcem. Ale nie obchodziło go, że Kyra ją fizycznie atakowała, po prostu siedział i patrzył z obojętnym wyrazem twarzy.

Chociaż Scarlet przyzwyczaiła się do chłodu, jaki Nolan okazywał jej, nadal czuła się załamana.

Zmusili ją do podpisania umowy, a nawet jej ostemplowania.

Prawda jest taka, że Scarlet mogła dać im wszystko bez walki, ale oni wybrali bycie dla niej okrutnymi, co tylko świadczy o tym, jakimi byli ludźmi.

Nolan nie zasługiwał na to, by być ojcem. Te trzy osoby nie miały w sobie ani krztyny człowieczeństwa.

Ale Scarlet była teraz bezsilna. Nawet gdyby miała ich pozwać, oni po prostu znaleźliby sposób, żeby ją uciszyć. Nie miała innego wyjścia, jak przyznać się do porażki.

„Czy mogę już iść?”

Scarlet wstała, wyprostowała plecy i zacisnęła pięści. Położyła nacisk na swoje słowa, odmawiając skulenia się przed tymi okropnymi ludźmi.

„Jesteś taka jak twoja matka. Ta suka mogłaby nam oszczędzić mnóstwa kłopotów, gdyby po prostu zgodziła się na rozwód z twoim ojcem, kiedy pierwszy raz o to poprosił. Dlaczego musiała być taka uparta? Co za głupia pizda!” przeklęła Kyra.

Słysząc obelgi kierowane pod adresem jej zmarłej matki, Scarlet poczuła się, jakby ktoś ugodził ją nożem w serce.

Przysięgła sobie, że pewnego dnia będzie szukać zemsty. Za swoją zmarłą matkę, za zaginionego brata i za cały ból, którego doświadczyła przez lata z powodu tych trzech osób.

Pewnego dnia ona będzie się śmiała ostatnia. Teraz była zbyt słaba i nie miała żadnego wsparcia. Musiała ciężko pracować i najpierw zbudować sobie życie.

Nie czekając na ich odpowiedź, Scarlet odwróciła się, by odejść, ale Colleen stanęła jej na drodze i zatrzymała ją.

„Czego jeszcze ode mnie chcesz?”

Scarlet zmarszczyła brwi. Już dostali jej pieniądze. Czego jeszcze mogli chcieć?

Colleen rzuciła okiem na brzuch Scarlet, co sprawiło, że Scarlet poczuła się trochę nieswojo.

Czując , jak serce podskakuje jej do gardła, Scarlet odruchowo położyła ręce na brzuchu.

„Lenny był za granicą odkąd się pobraliście. Jak zaszłaś w ciążę? Jesteś naprawdę kimś. Nie mogę uwierzyć, że masz czelność umawiać się z innym facetem. Co jeśli rodzina Fosterów dowie się, że zdradziłaś Lenny'ego? Jeśli nie chcesz mieć do czynienia z tym draniem, możemy pomóc ci się tego pozbyć. Rodzina Fosterów nie musi o tym wiedzieć”.

„Skąd wiesz…” zaczęła nerwowo Scarlet.

Właśnie dowiedziała się o ciąży i nikomu nie powiedziała. Skąd Colleen mogła o tym wiedzieć?

Scarlet wiedziała, dlaczego jej rodzina odeszła

zadzwonić, żeby jej pomóc. Wierzyli, że była niewierna, gdy była żoną Lenny'ego. Gdyby rodzina Fosterów dowiedziała się, że zaszła w ciążę z dzieckiem innego mężczyzny, gdy była jeszcze żoną Lenny'ego, z pewnością zabraliby wszystko, co Lenny jej dał w ramach ugody rozwodowej. Oznaczało to, że rodzina Brownów skończyłaby z niczym.

Nolan, Kyra i Colleen zaczęli zbliżać się do Scarlet. Krążyli wokół niej jak rekiny, które wyczuły krew w wodzie.

„Ty... Nie bądź lekkomyślna. To dziecko... To dziecko należy do Lenny'ego, okej? Nie waż się mnie dotykać, bo Lenny cię nie puści!”

Colleen prychnęła: „Jesteś okropną kłamczuchą, Scarlet. Ty i Lenny spotkaliście się tylko dwa razy. Pierwszy raz , kiedy się pobraliście, a drugi i ostatni raz, kiedy się rozwiedliście. Jesteś w ciąży od trzech miesięcy. Trzy miesiące temu byłaś w domu, a on za granicą. To dziecko nie może być jego”.

„Weźmy ją i zabierzmy do szpitala na aborcję. Musimy się zająć tą sprawą dzisiaj” – rozkazała Kyra.

Obawiali się, że Scarlet będzie stawiać opór, więc przygotowali wcześniej środek znieczulający i od razu podali jej zastrzyk w ramię.

Nie udało im się wstrzyknąć jej każdej kropli, bo Scarlet zaciekle się opierała, ale udało im się wstrzyknąć wystarczająco dużo, by ją osłabić.

Następnie zabrali ją do szpitala.

Scarlet poczuła osłabienie po znieczuleniu, które podała jej rodzina, ale była na tyle przytomna, by wiedzieć, że została wniesiona na salę operacyjną. Chciała się opierać, ale była zbyt słaba, by cokolwiek zrobić. Mogła tylko patrzeć z przerażeniem, jak lekarz rozkłada jej nogi. Z miejsca, w którym leżała, widziała błyszczące, stalowe skalpele i inne narzędzia chirurgiczne.

„Nie. Proszę. Nie chcę robić aborcji. Proszę, nie...” Płakała i błagała o litość.

Nie zdecydowała, czy dokona aborcji. Szczerze mówiąc, myślała o pozbyciu się dziecka. Ale to zdecydowanie nie był właściwy moment i w tej chwili nie chciała stracić dziecka wbrew swojej woli.

Chciała przestać się zmagać i pogodzić się ze swoim losem.

Leżąc na zimnym stole operacyjnym, była przerażona na śmierć.

Nie. Nie mogła pozwolić im zabić swojego dziecka. Jej dziecko było niewinne.

Nie miała rodziny na tym świecie. Była bardzo samotna. Jej dziecko było jej szansą na założenie własnej rodziny.

Gdyby nie ostatnia wola matki, Scarlet nie byłaby w stanie wytrwać.

Chciała chronić to dziecko, tak jak matka chroniła ją przez całe życie.

Pielęgniarka powiedziała jej, że w trzech procentach przypadków środki antykoncepcyjne zawodzą. To była bardzo mała szansa, a mimo to zaszła w ciążę. Scarlet mogła jedynie przypuszczać, że to dziecko było jej przeznaczone.

Musiała zatrzymać swoje dziecko, urodzić je i wychować.

Nawet bez Lenny'ego Scarlet wierzyła, że jeśli tylko obdarzy swoje dziecko wystarczającą ilością miłości i troski, wszystko będzie dobrze.