Rozdział 417

Czekałem i cierpliwie czekałem, aż ktoś przyjdzie. Przez cały czas wpatrywałem się w ciało dziewczyny, którą tak czule trzymałem poprzedniej nocy, i nic nie czułem. Jedyną osobą, do której mógłbym kiedykolwiek żywić uczucie, byłaby moja przyszła partnerka, a ona nigdy nie byłaby tak żałosna jak ten wilk, nawet nie próbowała walczyć.

Tak naprawdę, patrząc na scenę przede mną, nie było żadnych oznak walki. Nie miałoby sensu, żebym twierdził, że to był atak myśliwego, skoro było jasne, że nawet nie wybuchła walka.

Szybko się przesunęłam i zaczęłam grzebać w ziemi pode mną. Tworząc kępki i ślady poślizgu, które miały być oznaką szamotaniny. Kiedy to robiłam, usłyszałam z oddali warkot bólu, Lewis natychmiast pojawił się w mojej głowie i przesunęłam się z powrotem. Uklękłam i pociągnęłam ciało Iliany na kolano, oddychając przez pieczenie, które ogarnęło moje ramiona.