Hoofdstuk 370 Vertrouw je mij?

Victoria legde haar telefoon weg. Het was tijd om te slapen. Ik moest iets vinden om te bewijzen dat ik Alaric had gered, anders zou niemand me geloven, alleen omdat ik ze dat had verteld. Het is al vele jaren geleden. Dit bewijzen zal moeilijk zijn. Ze ging liggen, maar de wens om te slapen kwam niet. Het enige waar ze aan kon denken waren de herinneringen die in haar waren ontwaakt. De gedachte daaraan irriteerde haar.

Omdat Claudia hem had gered, gaf Alaric haar een voorkeursbehandeling . Ze waren jeugdvriendinnen die het grootste deel van hun tijd samen doorbrachten, maar daarna werd Claudia aan hun groep toegevoegd. Meestal was Victoria jaloers op haar, en soms wenste ze dat zij degene was die Alaric had gered. Nu kreeg ze haar wens. Ze redde Alaric, maar Claudia nam de eer. Zij nam de eer, hè? Victoria kneep haar ogen tot spleetjes. Nadat ik hem had gered, hielp Claudia me niet alleen niet overeind, ze nam de eer voor het redden van Alaric, zelfs toen ik werd weggespoeld. Hoewel ze wist dat ik was weggespoeld en dreigde te verdrinken, heeft ze niemand ingeschakeld om mij te helpen. Ze heeft ook niemand verteld dat ik was weggespoeld.

Hoe meer ze erover nadacht, hoe enger Victoria Claudia vond. Het zweet begon zelfs haar rug te doorweken. Nu ik erover nadenk, had ze dan al bijbedoelingen toen ze ons gezin uit een faillissement hielp?