Rozdział 6 Możesz cieszyć się mną tak bardzo, jak chcesz

Po opuszczeniu Rodziny Archerów, nie mając dokąd pójść, mogłam jedynie zadzwonić do Lisy Harper, mojej najlepszej przyjaciółki.

Okazało się, że telefon Lisy był wyłączony.

Lisa Harper i ja byłyśmy koleżankami z klasy w sierocińcu. Była ode mnie dwa lata starsza, a wspierał ją życzliwy szef. Po ukończeniu liceum, ze względu na swój wygląd i temperament, studiowała w Akademii Lotnictwa. Po ukończeniu szkoły została bezpośrednio stewardesą.

Tak naprawdę, na studiach także mogłam liczyć na wsparcie pewnej miłej osoby.

Po prostu nigdy go nie widziałem osobiście.

Fakt, że telefon komórkowy Lisy był wyłączony, wskazywał, że pracowała.

Idąc ulicą w oszołomieniu, wkrótce zobaczyłem znak sklepu na rogu ulicy, który był nadal oświetlony. Idąc na przód, dowiedziałem się, że to bar.

Dobrze. Tak się złożyło, że potrzebowałem drinka.

To była moja pierwsza wizyta w barze i było to zupełnie inne doświadczenie, niż sobie wyobrażałam.

Nie było tam wesoło, ale było cicho.

Podchodząc powoli do baru, udawałem, że jestem stałym gościem i powiedziałem: „Kieliszek wódki. Nie, trzy”.

Nie wiedziałem nic o alkoholu. Wiedziałem tylko, że wódka to mocny trunek, który uwielbiają Rosjanie.

W każdym razie Rosjanie, którzy byli zaciekli, lubili pić wódkę. Moim zdaniem wódka mogłaby na razie złagodzić moje zmartwienia.

Rzeczywiście, po wypiciu trzech szklanek wódki z rzędu, zacząłem mieć rozmazany obraz.

Zgodnie z oczekiwaniami, bar, który odwiedziłem, był rzeczywiście przyzwoitym barem. Widząc, że byłem nieco pijany, barman zapytał mnie: „Pani, wypiła pani za dużo. Czy ma pani przyjaciela? Skontaktuję się z nim, żeby odesłać panią do domu”.

Chociaż byłem pijany, byłem trzeźwy.

Słysząc jego pytanie, byłem trochę zdezorientowany.

"Przyjaciele?"

Byłem zajęty pracą na pół etatu na studiach. Nie kontaktowałem się często z kolegami z klasy.

Lisa była w pracy. Poza nią nie miałam żadnych innych przyjaciół...

Gdy już miałem odmówić, w mojej głowie pojawiła się seria cyfr, które okazały się być cyframi Patricka.

Chociaż dostałem jego numer zaledwie kilka dni temu, dobrze go zapamiętałem.

Dałem numer Patricka barmanowi. Potem usłyszałem, że barman dzwoni i pyta mnie, jak mam na imię. Po tym, jak mu powiedziałem, położyłem się na barze i czekałem.

Moim zdaniem Patricka na pewno by tu nie było.

Tak właśnie myślałem.

Jednak po chwili usłyszałem znajomy męski głos: „Gdzie ona jest?”

W tym cichym barze męski głos brzmiał jak melodia wiolonczeli, była niska i przyjemna.

Udawałam, że jestem pijana. Potem poczułam, że jakiś mężczyzna podniósł mnie i rzucił na siedzenie pasażera. Przez chwilę czułam, że jego hormony są coraz bliżej mnie. Chociaż nie wiedziałam, co zamierza zrobić, w mojej głowie natychmiast pojawiło się słowo.

"Zemsta."

Gdy tylko ta myśl pojawiła się w mojej głowie, ja, która prawdopodobnie byłam pijana, otworzyłam oczy i zahaczyłam szyję mężczyzny przede mną. Celując w wąskie usta przede mną, natychmiast go pocałowałam.

W uszach rozbrzmiał mi dźwięk świadczący o tym, że pas bezpieczeństwa został odpięty.

Pomyślałam: „Rzeczywiście, za dużo myślałam”.

Ja, która nie wiedziałam, jak się całować, pocałowałam go sztywno. Gdy moje usta znalazły się na jego ustach tylko przez sekundę, odepchnął mnie.

Potem powiedział tonem skrajnej odrazy: „Jesteś taka skąpa. I nie masz nawet podstawowego poczucia wstydu”.

Gdyby to było w zwykłe dni, z pewnością wysiadłbym z samochodu i odjechał. Ale tym razem ja, opętany alkoholem, nie wysiadłem z samochodu. Zamiast tego spojrzałem w jego czarne oczy zagubionym wzrokiem, wykrzywiłem usta i uśmiechnąłem się: „Wcale nie jestem tani. Jesteś moim pierwszym mężczyzną. Ale dla niej nie jesteś”.

Na twarzy Patricka natychmiast pojawił się ponury wyraz, gdy to usłyszał. Objął moją szyję dłonią i zapytał słowo po słowie: „Co powiedziałeś?”

Tym razem nie włożył w to zbyt wiele wysiłku.

Wręcz przeciwnie, byłam odważniejsza. Wyciągnęłam jedną rękę do jego pleców i przycisnęłam twarz do jego, mówiąc: „Widziałam, jak Caroline uprawiała seks w garażu z kierowcą Jeremy'ego w samochodzie. I wiedziałam też, że spotykała się z kilkoma chłopakami podczas wakacji, kiedy była w szkole i została przyłapana przez opiekuna akademika, co zostało odnotowane jako jej przewinienie. Jeśli chodzi o to pierwsze, nie można było się o tym dowiedzieć. Jednak co do drugiego, możesz to sprawdzić”.

Z uwagi na niewielką odległość mogłem wyraźnie zauważyć, że wyraz twarzy Patricka stawał się coraz bardziej ponury.

Mówiono, że wszyscy mężczyźni są pod tym względem nieco dziwakami. Jak można było się spodziewać, było to prawdą.

Wyciągnęłam rękę i delikatnie uszczypnęłam go w talię palcami, udając cynizm. Potem dodałam: „I jestem czysta. Nie mam żadnego innego mężczyzny oprócz ciebie. Możesz się mną cieszyć, ile tylko chcesz”.