Hoofdstuk 120 Ondersteuningssysteem

We zitten in de problemen. Echt in de problemen. Het is nog maar een paar uur tot de deadline van mevrouw Millers project en we zijn er nog niet halverwege mee klaar. Ben zit achter mijn stoel mijn schouders te masseren in plaats van te proberen het echte werk te doen. Ik werp hem een fronsende blik toe via de spiegel en hij lacht me toe. Domme jongen.

Ik laat het gaan vanwege de uitkomst van de hoorzitting van gisteren. Theresa krijgt tien jaar cel. Ik wou dat ze twintig of zelfs dertig jaar kreeg, maar Ben lijkt daar tevreden mee.

Energie overspoelt me terwijl ik verder ga met het typen van de getallen die nodig zijn om de tabel te voltooien. De kamer is stil, op het getik van mijn vingers op het toetsenbord na. Ben vervolgt zijn massage en streelt mijn borsten een paar keer. Ik werp hem een boze blik toe en hij slaat met zijn wimpers naar me. Hij mag van geluk spreken dat hij zo knap is.