Hoofdstuk 24 De blinde mist van liefde

Sophia dacht heimelijk bij zichzelf dat zijn daden ongetwijfeld opzettelijk waren, en dat die moordzuchtige glimlach duidelijk bedoeld was om getuige te zijn van haar spijt en teleurstelling als straf voor haar. Maar nadat ze er goed over had nagedacht, had ze inderdaad een fout in deze kwestie. Justin ontsloeg haar niet, en hij had zelfs nooit zo'n idee.

Justin zag hoe de emotie op het gezicht van het meisje geleidelijk veranderde van geïrriteerd en depressief naar kalm, zelfs met een vleugje vreugde, en hij kon het niet helpen zich af te vragen wat haar gedachten waren. Hij trok zijn mondhoeken weer op, startte de auto en vroeg zachtjes: 'Zal ik je terug naar school brengen?'

Sophia's humeur is teruggekeerd naar de oorspronkelijke staat en ze antwoordde kalm: "Oké."