Rozdział 113

Nina

Wróciłem do pokoju, wciąż wkurzony, że moja matka nagle pojawiła się bez zapowiedzi. Po miesiącach, kiedy prawie do mnie nie mówiła, przebyła całą drogę, ledwie nad zdartym kolanem? Czułem, że jest coś jeszcze, o czym mi nie mówi, ale miałem zbyt wiele na głowie, żeby się tym przejmować w tej chwili.

Westchnęłam, zahartowałam nerwy i zebrałam rzeczy, aby przejść przez kampus w kierunku laboratorium chemicznego. Pomimo tego, jak bardzo moja matka mnie niepokoiła, miałam do skończenia raport laboratoryjny. Jeśli będę miała szczęście i będę pracować wystarczająco wydajnie, prawdopodobnie skończę zadanie laboratoryjne i wrócę do domu przed północą; przy wszystkim, co ostatnio się działo, bardzo opóźniłam się z zadaniami, co było zupełnie nietypowe dla mnie. Rozmowa z moją matką i słuchanie jej nonszalanckiego stosunku do przewlekłego bólu Taylora po raz kolejny sprawiły, że poczułam się jeszcze bardziej zmuszona do dobrego wykonania, abym mogła mieć środki, aby kiedyś się nim zająć, więc teraz czułam się jeszcze bardziej winna, że pozwoliłam, aby rzeczy stanęły mi na drodze do nauki.