Rozdział 336

Selena szeroko otworzyła oczy, ale to było niemal teatralne. „Nie ufasz swojemu partnerowi?” jęknęła, wydymając dolną wargę. „Jak możesz tak mówić? Nigdy nie zrobiłam nic poza kochaniem cię!”

Ale wiedziałem, że kłamie. Ten głos w głębi mojej głowy, ta część mnie, która była wolna od mgły... Ta część mnie wiedziała, że zrobiła coś strasznego. Chciałbym móc to wszystko zapamiętać, ale mogłem pamiętać tylko zbliżające się uczucie strachu i paniki. Wiedziałem, że w jakiś sposób byłem jej więźniem, ale nie mogłem sobie przypomnieć dlaczego.

Selena chlipała i jęczała jeszcze trochę, ale nie chciałam nic słyszeć. Cofnęłam się o krok, a moje oczy przesunęły się w stronę lasu, w stronę wolności. W jakiś sposób wiedziałam, że muszę się wydostać i że pomoc jest gdzieś tam. Nie potrafiłam wyjaśnić dlaczego ani kto, ale wiedziałam, że po prostu muszę uciekać, a potem wszystko będzie dobrze.