Hoofdstuk 351

Enzo

Toen ik het magere, bleke lichaam van mijn vader zag en zijn glazige ogen, reageerde ik puur instinctief. Mijn ogen werden wijd en ik struikelde achteruit, mijn hand voor mijn mond houdend om mezelf ervan te weerhouden te schreeuwen.

We waren te laat. Wat Selena ook met mijn vader deed, het was al voorbij en hij zou binnenkort sterven. Ik wist het zeker door de manier waarop Nina verstijfde terwijl ze naar hem keek, en zich toen langzaam omdraaide om mij aan te kijken met een verontschuldigende blik in haar ogen. Als iemand zeker zou zijn van dit soort dingen, dan was het Nina wel. Zij wist wat er met het lichaam was gebeurd kort voor de dood.