Hoofdstuk 378

"Ik praat nog steeds niet," gromde ze. "Moeder komt me binnenkort redden, en dan zullen jullie allemaal spijt hebben."

Ik kon het niet helpen om te lachen. "Ze is niet je moeder," antwoordde ik. "Ze haat je. Je was slechts een pion in haar spel en niets meer. Weet je niet meer hoe ze je behandelde toen ze erachter kwam dat je een mens was? Doet je hoofd niet nog steeds pijn van de val en de manier waarop ze haar schoen in je slaap duwde? Of misschien moet ik dat verband eraf trekken en je eraan herinneren hoeveel pijn het deed."

Mijn zus zei niets, maar ik zag iets in haar ogen. Ik zag dat wat ik zei bij haar resoneerde, in ieder geval een beetje. Eerlijk gezegd had ik medelijden met haar; de Luna had haar zo gemanipuleerd dat ze haar echt als haar eigen moeder zag, waardoor ze zich niet bewust was van de verschrikkelijke dingen die de Luna probeerde te bereiken. De Luna had Selena kunnen doden, en Selena zou haar daar nooit de schuld van hebben gegeven.