Hoofdstuk 385

Nina

"Oké," zei Enzo, terwijl hij me een beetje een glimlach gaf terwijl hij tegenover me zat. "Ik vertrouw je. En ik denk dat ik vanavond wat hockey ga spelen."

Enzo's woorden deden mijn hart een sprongetje maken. Ik was zo blij dat hij weer hockey wilde spelen. Zelfs als de wereld om ons heen in de komende dagen zou instorten, wilde ik hem gewoon gelukkig zien en zien dat hij het enige deed wat hij het liefste deed, al was het maar voor een paar uur. Daarna kon het weer kommer en kwel worden, wat mij betreft; ik wilde gewoon dat de komende paar uur vol glimlachen en lachen zouden zijn.