Hoofdstuk 6 Ik wil haar niet in de buurt van Gregory

"Nou, ik..." Tessa wierp Nicholas een vluchtige blik toe, niet wetend hoe ze Gregory's vraag moest beantwoorden.

Het volgende moment werden de ogen van het jongetje rood en hij perste zijn lippen op elkaar terwijl hij probeerde niet te huilen. Helaas vielen de tranen toch.

Zijn tranen alleen al waren voldoende om Tessa's hart in duizend stukken te laten breken.

Aan de ene kant voelde Kieran zijn hart omdraaien bij Gregory's stille gehuil, en hij onderbrak snel: "Laat haar hem gewoon even dragen, Nicholas. Waarom zo'n haast? Bovendien gaat deze dame zo het podium op, dus ze kan Greg gewoon naar de hal brengen en daarna meteen naar het optreden. Ik bedoel, kijk eens naar onze baby, hij huilt! Als mama ziet hoe gezwollen zijn ogen zijn, raakt ze helemaal in paniek."

Nicholas fronste en zijn scherpe blik bleef een tijdje op Tessa rusten. Wat is er met deze vrouw? Wat heeft ze gedaan dat Greg zo geobsedeerd is door haar? Maar hij wilde Gregory ook niet zien huilen, dus hij bewaarde zijn kalmte terwijl hij op afgebeten toon zei: "Als het niet te veel moeite is, Miss Reinhart, dan zouden we het zeer op prijs stellen als u onze Gregory nog even gezelschap zou kunnen houden. Hij is nog maar een kind en hij kan een beetje aanhankelijk zijn, dus we hopen dat u het niet erg vindt."

Tessa schudde onmiddellijk haar hoofd. "Oh, alsjeblieft, het is niet nodig om zo formeel te doen. Het is helemaal niet moeilijk om voor hem te zorgen." Eerlijk gezegd was ze veel te dol op Gregory om te denken dat het verzorgen van hem een klusje was, hoewel ze toegegeven verrast was dat Nicholas een buitenstaander als zijzelf toeliet om voor zijn zoon te zorgen.

Gregory daarentegen, bleef hier niet te lang bij stilstaan. Hij was aanzienlijk opgevrolijkt nadat zijn vader groen licht had gegeven, en met zijn kenmerkende kinderlijke stem zei hij: "Dank u wel, pap!"

Toen draaide hij zich haastig om en keek Tessa bewonderend aan. "Mooie dame, u hebt nog steeds een viool nodig, nietwaar? Ik neem u mee naar de enorme vioolcollectie van oma, en u mag kiezen welke u wilt!"

Tessa knikte toegeeflijk. "Oké, ga maar voorop."

Gregory was duidelijk weer opgeknapt en stak vrolijk zijn handje uit om Tessa de weg te wijzen.

Zomaar verlieten ze de VIP-lounge en liepen ze naar de geïmproviseerde muziekkamer van mevrouw Sawyer op het jacht.

Nu Kieran en Nicholas de enigen waren die achterbleven, wisselden ze een snelle blik van ongeloof uit. De eerste was de eerste die verbijsterd mijmerde: "Wow, vind je niet dat Greg hier een beetje te gul is? Mam zou niet eens iemand op haar vioolcollectie laten ademen, en ze heeft ze alleen maar tentoongesteld omdat het vandaag Gregs verjaardag is. Gaan we hem gewoon buitenstaanders de kamer in laten brengen en elk instrument lenen dat ze wilden?"

Nicholas' blik werd donker, maar hij zei niets terwijl hij Tessa en Gregory verderop met elkaar zag communiceren.

Hij draaide zich om en sprak zachtjes tot de lijfwacht naast hem: "Vertel me alles over wat er eerder is gebeurd en mis geen enkel detail!"

De lijfwacht wist dat hij hem niet moest laten wachten en vertelde snel wat er zich buiten de orkestlounge had afgespeeld, voorafgaand aan dit moment tussen Tessa en Gregory.

Toen Nicholas dat allemaal hoorde, fronste hij alleen maar. Voor zover hij kon nagaan, was Gregory degene die zijn genegenheid vrijwillig aan de vrouw had aangeboden, zonder dat zij iets had gedaan. Maar de kleine man is nog nooit zo dicht bij een buitenstaander geweest, dus waarom deze vrouw? Wat is er zo speciaal aan haar?

Nicholas zat hier nog over na te denken toen Kieran zich opeens iets naast hem herinnerde. Kieran wreef peinzend over zijn kin en zei zachtjes: "Ik weet nog dat Greg zei dat hij wilde dat een bepaalde violiste optrad voor zijn verjaardag, en hij vertelde me zelfs haar volledige naam. Denk je dat die vrouw de violiste is waar hij het over had? Als dat zo is, dan... moet Greg haar eerder ontmoet hebben."

Toen hij dit hoorde, werd Nicholas' uitdrukking stormachtig.

"Nicholas, ik denk dat er iets mis is met deze vrouw! Misschien probeert ze dichtbij Greg te komen met een verborgen motief in gedachten. We moeten op onze hoede zijn."

"Zodra de voorstelling voorbij is, wil ik deze vrouw niet meer in de buurt van Gregory hebben!" blafte Nicholas koud.

"Natuurlijk. Laat het maar aan mij over," beloofde Kieran plechtig, met een grimmige blik.

…

In de muziekkamer schrok Tessa toen ze de tientallen kostbare, onbetaalbare violen zag die voor haar stonden opgesteld.

Van alle violen die er waren, zou de goedkoopste bijna een miljoen opbrengen. En als er een ongeluk zou gebeuren, huiverde ze bij de gedachte hoe ze de schade zou moeten betalen.

Op dat moment wees Greg omhoog naar de viool op de hoogste plank en zei tegen een van de lijfwachten achter hen: "Jij daar, haal die viool onmiddellijk voor ons van de plank."

Zonder een seconde te verspillen deed de lijfwacht wat hem gezegd werd.

Gregory keek Tessa betekenisvol aan. "Mooie dame, deze viool staat je."

Toen ze het instrument goed bekeek, voelde ze haar hartslag tot stilstand komen. De viool die ze kreeg was handgemaakt door een van de meest gerenommeerde vioolbouwers ter wereld en was minstens tien miljoen waard. Als ik hier symfonieën op moet spelen, zal dat alleen maar druk op mijn optreden leggen!

Op dat moment stonden Nicholas en Kieran in de deuropening en keken met lichte interesse naar het tafereel.

Misschien overtuigd door Gregory's aandringen en enigszins verbijsterd door Tessa's daaropvolgende aarzeling, zei Nicholas koeltjes: "Juffrouw Reinhart, aangezien het vandaag Gregory's verjaardag is, zou u de viool mee moeten nemen voor uw optreden, als hij dat zo leuk vindt."

Afgaande op de harde bewering in zijn toon, realiseerde Tessa zich dat hij geen ruimte bood voor onderhandeling of afwijzing. Toch was ze nog steeds sceptisch toen ze dit hoorde, maar ze gaf toe en nam de viool zo gracieus mogelijk aan. "In dat geval, ik... Dank u, President Sawyer."

Nicholas knikte kortaf. "Deze viool is de enige in zijn soort, dus ik hoop dat u het beste ervan naar boven haalt, Miss Reinhart. We willen toch niet dat Gregory nu teleurgesteld wordt?" Daarmee hief hij zijn arm op en controleerde de tijd op zijn limited d collector's edition polshorloge, en wees toen: "Het banket begint al. U mag nu vertrekken om u klaar te maken voor het optreden, Miss Reinhart. Ik haal Gregory hier weg. Tot later bij de ceremonie."

Toen haalde hij Gregory behendig uit Tessa's armen.

Gregory wilde niet weggaan, maar staarde Tessa weemoedig aan en mompelde: "Z-Tot ziens op het banket, mooie dame!"

Nicholas gunde hem niet de kans om te protesteren of te treuzelen. Hij draaide zich om en liep zonder nog naar Tessa te kijken de muziekkamer uit.

Toen zijn terugtrekkende gestalte eindelijk uit het zicht verdween, slaakte Tessa een kleine zucht van opluchting.

Ze zou liegen als ze zei dat ze Nicholas' voorzichtigheid en afkeer jegens haar niet voelde, maar ze kon het hem niet kwalijk nemen. Gregory was tenslotte een belangrijk mierenkind, iemand die de Sawyer-familienaam en het fortuin zou erven. Het was logisch dat hij te allen tijde onder zo'n intens toezicht en bescherming stond.