Rozdział 2 Lekcja

Nicole odłożyła telefon. Stłumiła ból w sercu i pieczenie w ciele, po czym zebrała się w sobie i wzięła taksówkę do ratusza.

Czas mijał z każdą minutą. Eric Ferguson dzwonił do Nicole dwa razy, ale nikt nie odbierał, więc odmówił ponownego dzwonienia.

Nicole siedziała na ławce, wyglądając bardzo blado. Godzinę później Eric podszedł z surową, pozbawioną wyrazu twarzą, patrząc na nią zimnym wzrokiem.

„ Z czego konkretnie jesteś niezadowolony? Wiem, że oddałeś więcej krwi w tym miesiącu, ale już ci to wynagrodziłem”.

„ Rozwiedźmy się…” Nicole podniosła głowę i spojrzała mu w oczy.

Jej głos był nieco stłumiony i nie chciała już rozmawiać z Erikiem.

Przecież nigdy nie byli zgodni.

Nicole spojrzała na wyróżniające się cechy mężczyzny przed nią. Był przystojny i wysoki, co sprawiło, że straciła dla niego głowę, ale ani razu się do niej nie uśmiechnął.

W przeszłości była ostrożna, żeby go nie drażnić, ale teraz, kiedy zobaczyła jego surową twarz, poczuła się odrętwiała.

Eric spojrzał na Nicole z ponurą miną. Mógł tolerować wszystkie jej prośby i żądania, ale potrzebował powodu.

„ Czy ona naprawdę myśli, że jest jedyną osobą, która może oddawać krew?”

„ Nicole, nie żałuj swojej decyzji.”

„ Najbardziej żałuję, że wyszłam za ciebie trzy lata temu”. Nicole uśmiechnęła się żałośnie. W końcu to przemyślała i jej umysł nie mógł być bardziej jasny w tym momencie.

„ Wystarczająco już wycierpiałam w tym małżeństwie z Erikiem Fergusonem. Dość tego!”

Zbliżał się koniec dnia, więc w kolejce było już tylko kilka osób i stanowiły one ostatnią parę.

Ich trzyletnie małżeństwo zakończyło się tak szybko, w ciągu kilku minut.

W chwili, gdy Nicole trzymała w rękach akt rozwodu, jej serce lekko zadrżało.

Eric nie powiedział ani słowa o chęci pozostania i nawet nie rzucił na nią okiem.

„ Jedźmy do szpitala.”

Nie zapomniał jednak wykorzystać jej jeszcze raz.

Nicole lekko uniosła głowę i nagle się roześmiała. „Eric Ferguson, nawet jeśli umrze na moich oczach w przyszłości, nie zmarnuję na nią ani jednej kropli krwi”.

Oczy Erica nagle stały się ponure. „Jak mogłeś tak przeklinać Wendy, kiedy jest chora? Nie zapominaj, że warunkiem naszego małżeństwa w tamtym czasie było oddanie krwi w każdej chwili, kiedy będzie jej potrzebować”.

W tym momencie Nicole poczuła, jakby jej serce zostało ugodzone nożem. Była przytłoczona bólem.

' Jasne... Mogłam go poślubić tylko dlatego, że mam złotą krew. Obiecałam oddać moją cenną i rzadką krew Rh-null Wendy Quade, kiedykolwiek będzie jej potrzebować...'

Wzrok Nicole migotał, gdy na niego spojrzała, lecz w oczach mężczyzny malowała się zwykła obojętność.

Jej uśmiech stawał się coraz szerszy, aż w końcu wybuchnęła niepohamowanym śmiechem.

„ Już dawno powinnam była zrozumieć, że dla Erica Fergusona jestem tylko zwykłym, chodzącym bankiem krwi…”

„ Eric Ferguson, nie obchodzi mnie bycie twoją żoną! Nie martw się, oddam jej krew po raz ostatni i rozliczę nasze rachunki”.

Uśmiechnęła się enigmatycznie, po czym spojrzała na Erica i odwróciła się, żeby odejść.

Brwi Erica były lekko zmarszczone.

Czuł się niewytłumaczalnie rozdrażniony. Czuł, że dziś z Nicole było coś nie tak, ale nie potrafił opisać tego uczucia. Było tak, jakby wymknęła mu się spod kontroli.

Przez trzy lata małżeństwa myślał, że już ją dobrze zna. Była czepliwa i wytrwała, zanim się pobrali, ale potem stała się potulną i posłuszną żoną.

Ostatnio Wendy potrzebowała więcej transfuzji krwi. Czuł się z tego powodu winny, ale Nicole nigdy nie odmówiła, więc poczuł większą ulgę i pomyślał o zrekompensowaniu jej w innych aspektach.

Niezależnie od jej początkowych zamiarów poślubienia go, Nicole była dobrą żoną.

Nagła prośba Nicole o rozwód go zdenerwowała, ale to nie miało znaczenia.

Ciemne oczy Erica stały się ciemniejsze, gdy pozbył się irytacji w sercu.

' Zapomnij o tym, ona naturalnie wróci i będzie żebrać, kiedy nie będzie już w stanie przeżyć sama.'

……

Zanim Eric zdążył cokolwiek powiedzieć, Nicole zatrzymała taksówkę przy drodze i pojechała do szpitala. Znalazła oddział VIP Wendy Quade i otworzyła drzwi.

Kilku lekarzy i pielęgniarek otoczyło Wendy i uważnie zapytało, czy kobieta odczuwa jakiś dyskomfort.

Kiedy Wendy zobaczyła Nicole, jej oczy zabłysły i od razu wyglądała na zachwyconą.

„ Nicole, w końcu jesteś! Nie jesteś na mnie zła, że ciągle cię niepokoję z powodu mojego złego zdrowia, prawda? Martwiłem się, że twoje ciało tego nie wytrzyma.”

Nicole podeszła do niej z zimnym i ponurym spojrzeniem.

„ Ty wysłałeś tego SMS-a, prawda?”

Od razu przeszła do konkretów.

Zanim Wendy zdążyła odpowiedzieć, Nicole uderzyła ją mocno w twarz.

„ Ach!” krzyknęła Wendy i zakryła policzek w szoku.