Bölüm 221

Kavgadan saatler sonra bile havada hâlâ insan kanı kokusu vardı. Her yerdeydi. Dağa çıkan dar patikada. Dağın soğuk, inatçı yamacında. Ağaçların, çalıların ve yerdeki ölü yaprakların üzerinde. Gümüş mermi kovanları ve kırık gümüş silahlar orman zeminine saçılmıştı. Ağaç gövdelerinin arasına tuzak gibi sivri sicimler bağlanmış ve içlerinden kan damlıyordu. O metalik kokunun yanı sıra, baharatlı, odunsu ve çok hafif bir şey daha vardı.

Burnunu ipe yaklaştırıp nefes almaya başladı. Bir saniye sonra, güçlü kollar göğsünü sardı ve onu çekip çıkardı.

"Ona dokunma. Kurtboğan," dedi Zeke.