Κεφάλαιο 56

Το κεφάλι του τράνταξε πίσω στα λόγια μου και μετά ένα συνοφρυωμένο τσάκισε τα φρύδια του για ένα δευτερόλεπτο προτού το καταπιεί, με το μήλο του Αδάμ του να χτυπάει. «Δεν το κάνω συνήθεια να προστατεύω αυτούς που μισώ.» «Πώς θα το ήξερα όταν δεν σε ξέρω;» Έβγαλε ένα σύντομο, αυθόρμητο γέλιο που έκανε το στόμα μου να στεγνώσει. Το γέλιο πέθανε όσο γρήγορα είχε αρχίσει. Με αντιμετώπισε με στενά μάτια και σταυρωμένα χέρια.

Ένα δυνατό τηλέφωνο μας ξάφνιασε. Ο Καχίρ άπλωσε την τσέπη του για το τηλέφωνό του, γυρνώντας από κοντά μου για να του απαντήσω. Το σώμα μου χαλάρωσε, έτριψα ένα χέρι στο πρόσωπό μου και μετά άφησα τον εαυτό μου να πέσει ξανά στο κρεβάτι, απλώνοντας αετό.

"Ναι, είμαι εκεί. Τι θέλεις;" Ο Καχίρ γάβγισε στο τηλέφωνο. Όταν πίεσα τα αυτιά μου, άκουσα τον Αρίστο στην άλλη άκρη της κλήσης. Παρ' όλα αυτά, με εκτίμησε και ήμουν ευγνώμων που το ανακάλυψα νωρίτερα από ό,τι είχα προγραμματίσει.