Κεφάλαιο 59
Ήμουν χαρούμενος αλλά δεν πίστευα ότι ο Cahir εντυπωσιάστηκε. Ποιος ήξερε ότι κάτι τόσο απλό όσο το παγωτό θα μπορούσε να με κάνει να νιώσω έτσι; Αφού πέρασα από μια μπανιέρα με παγωτό ενώ ο Cahir παρακολουθούσε, με ρώτησε αν ήθελα κι άλλο. Δεν έπρεπε γιατί ήξερα ότι δεν έπρεπε να έχω περισσότερα αλλά δεν με εμπόδισε να θέλω περισσότερα. Με την προτροπή του, αποφάσισα να έχω έναν κώνο που τον κουβαλούσα μαζί μου καθώς έβγαζε ρούχα για να αλλάξει.
Αφού επισκεφτήκαμε δύο μαγαζιά και δεν βρήκαμε κάτι που να ταιριάζει στα γούστα του, άρχισε να χαϊδεύεται. Δυστυχώς, αυτό ήταν νησί και λόγω του φεστιβάλ τους τα περισσότερα μαγαζιά ήταν κλειστά και αυτά που ήταν ανοιχτά εξυπηρετούσαν τους τουρίστες. Έφτιαξαν πολύχρωμα ρούχα. Υπήρχαν πολύ λίγα κοστούμια στην οθόνη, αλλά κανένα δεν του ταίριαζε- καλά, υπήρχε ένα αλλά ήταν ένα λαμπερό λεμόνι που τον έκανε να πτοείται. Ούτε πουκάμισα, ούτε μαύρο παντελόνι και επομένως τίποτα από τα γούστα του. Θήλαζα το παγωτό μου, αλλά είχε αρχίσει να λιώνει και να δημιουργεί ένα χάος, αλλά με πονούσε να το βλέπω να φεύγει.
"Μπορείτε να πάρετε άλλο ένα." Ο Cahir με έπιασε να κοιτάζω με λαχτάρα το χάος του παγωτού φράουλα που κάλυπτε τα δάχτυλά μου.