Κεφάλαιο 146 Αρ. 146
« Μπορείς να πεις «Μπαμπά»;» μουρμούρισε ο Έμετ καθώς η Λίζι χαχανίζει και τσιρίζει στην αγκαλιά του. «Πες «Μπαμπά»».
Ήταν μια υπέροχη μέρα. Το κελάηδημα των πουλιών και η μυρωδιά του φρεσκοποτισμένου χόρτου γέμιζαν τον αέρα. Άλλοι κάτοικοι και οικογένειες περπατούσαν τριγύρω, απολαμβάνοντας την όμορφη μέρα. Ο καιρός άρχισε να δροσίζει και σύντομα το να κάθονται έξω δεν θα ήταν πλέον επιλογή. Έτσι, θα έπρεπε να την απολαύσουν όσο μπορούσαν.
Η Έμμα έπρεπε να παραδεχτεί ότι χάρηκε που ο πατέρας της είχε επιλέξει να μείνει στις εγκαταστάσεις. Ήταν σαν παραμύθι. Σαν ένα εξοχικό μέσα σε ένα δάσος από καταπράσινο κισσό. Ήταν μαγευτικό.