Κεφάλαιο 168 Αρ. 168

Πίστευαν στ' αλήθεια ότι ήταν έξυπνοι, έτσι δεν είναι; Νόμιζαν ότι θα έπεφτε στις μικρές παγίδες τους. Ωστόσο, δεν μπορούσε να αρνηθεί ότι του είχαν παρουσιάσει την τέλεια ευκαιρία. Ο Γουίλ σέρβιρε τον εαυτό του σε ένα ασημένιο πιάτο. Θα ήταν τόσο εύκολο να τον φροντίσει τότε. Η απόλυτη φαντασίωσή του θα μπορούσε να εξελιχθεί όπως πάντα ονειρευόταν. Η δημόσια δολοφονία του Γουίλιαμ Στιούαρτ ήταν κάτι που δεν μπορούσε να προσπεράσει.

Ποιος λόγος υπήρχε πια να κρύβεται; Είχαν αποκαλύψει την ταυτότητά του. Όλοι ήξεραν ποιος ήταν. Λοιπόν, ποιο σκοπό του εξυπηρετούσαν πια οι σκιές; Ίσως είχε έρθει η ώρα να βγει στο φως και να τερματίσει αυτή την φάρσα. Το τελευταίο του χαρτί εναντίον του Γουίλ είχε εξαντληθεί. Είχε ξεμείνει από παιχνίδια.

« Ας παίξουμε», γέλασε, γεμίζοντας το όπλο του. «Χωρίς σχέδια. Χωρίς εφεδρικά. Αυτό είναι όλο». Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά από ευφορία καθώς φανταζόταν μια σφαίρα να διαπερνά τον Γουίλ. Άκουγε τους αγαπημένους του να κλαίνε καθώς το σώμα του σωριαζόταν στο έδαφος. Ζεστό, κόκκινο αίμα έτρεχε από τις πληγές του. Αναστέναξε από χαρά καθώς η φαντασίωσή του έπαιζε στο μυαλό του. «Τι υπέροχο θέαμα».