Κεφάλαιο 71 Αρ.71

Οι επόμενες μέρες ήταν τεταμένες. Ο Γουίλ δεν είχε έρθει καθόλου σπίτι. Τη μέρα βυθιζόταν στη δουλειά και τη νύχτα δεν έβρισκε πουθενά. Ένιωθε σαν μια φούσκα σε ένα ανοιχτό χωράφι μέσα σε αυτό το αρχοντικό. Ήταν όμορφο και απέραντο, και δεν ανήκε σε αυτό. Απλώς επέπλεε μέσα. Πουθενά δεν φαινόταν κατάλληλο για προσγείωση. Οι αναμνήσεις του Κόνραντ έμειναν παντού, πυροδοτώντας την ενοχή της. Μάλλον κυλιόταν στον τάφο του στην κατάσταση τους. Οι οικονόμοι και οι υπάλληλοι κρατούσαν απόσταση και ήταν πολύ καλοί στο να ασχολούνται με τις δουλειές τους. Όμως το σπίτι είχε μάτια και αυτιά σε κρυφά μέρη. Ήταν σίγουρη ότι ήξεραν τι συνέβαινε ανάμεσά τους.

« Έρχεσαι σπίτι απόψε;» ρώτησε η Έμμα, τηλεφωνώντας του μετά από δύο νύχτες που έλειπε.

« Όχι», ήταν κοντός μαζί της.