Κεφάλαιο 70 Ο γέρος του

Η Σιέρα βρέθηκε να κάθεται στην αγκαλιά του Ξαβιέ μετά από μια ώρα. Τα χείλη της είναι κόκκινα και πρησμένα από το πόσο τη φίλησε. Αλλά δεν παραπονέθηκε. Σήκωσε το νυφικό της στυλ και την έφερε στην καρέκλα του και την έβαλε να καθίσει στην αγκαλιά του. Γύρισε μακριά από το γραφείο του, κοιτάζοντας τον γυάλινο τοίχο από το δάπεδο μέχρι την οροφή που κάθεται πίσω από το γραφείο του. Έχει θέα στο εθνικό πάρκο, που κάθεται αναπαυτικά στην όχθη ενός ποταμού.

"Η μητέρα μου πέθανε ενώ με γέννησε. Και ο πατέρας μου με μισούσε γι' αυτό. Με αποκαλούσε τέρας που σκότωσε την αγαπημένη του γυναίκα. Δεν θυμάμαι μέρα που με αποκαλούσε παρά τέρας. Το αγαπημένο του ήταν να με πεινάει και να με κακομεταχειρίζεται. Αν όχι ο αδερφός μου που με φρόντιζε σαν γονιός, ο πατέρας μου δεν θα με είχε σκοτώσει ποτέ και ο γιος του δεν με είχε σκοτώσει πριν από πολύ καιρό." Ο Xavier μοιράστηκε, αιφνιδιάζοντας τη Sierra.

Την προσκαλεί στη ζωή του μοιράζοντας τα προσωπικά του πράγματα, για τα οποία σχεδόν μόνο λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν. Και την έκανε να νιώθει ξεχωριστή.