Hoofdstuk 7

Toen Corinne zich omkleedde en naar buiten kwam, was Jeremy al uit de kamer verdwenen.

Het kon haar toch niet schelen waar hij heen was gegaan. Hun huwelijk was immers niets meer dan een samenwerking, en het was maar drie maanden geldig. Daarna zouden ze uit elkaar gaan en elkaar nooit meer zien.

Corinne deed de deur op slot en viel in slaap.

De volgende ochtend werd Corinne vroeg wakker van het geklop op de deur. Een dienstmeisje zei: "Mevrouw, meneer Jeremy heeft me gezegd dat ik u uw kleren moet geven! Mevrouw!"

De luidruchtige stem maakte Corinne wakker voordat ze überhaupt genoeg kon slapen. Ze had echter geen keus, want ze woonde bij iemand anders. Ze kon niets anders doen dan opstaan, de deur openen en de jurk pakken die de meid voor haar had meegebracht.

Nadat ze zich had opgefrist en omgekleed, ging Corinne de kamer uit om iets te eten te pakken. Tot haar verbazing werd er een bak met stinkend koud water over haar heen gespat.

Tegelijkertijd hoorde ze bulderend gelach.

Haar ogen waren wazig door het stinkende water. Ze kon geen kop of staart maken van wat er gebeurde totdat het water volledig uit haar hoofd stroomde,

Voor haar stond een meisje dat ongeveer even oud was als zij. Het meisje droeg prachtige make-up en zag er hooghartig uit terwijl ze triomfantelijk grijnsde.

Meerdere dienstmeisjes van de Holdens omringden het meisje, en een van hen hield een lege waterbak in haar hand. Het was vrij duidelijk dat het stinkende, vieze water over Corinne's lichaam was gespat.

Corinne fronste lichtjes, knipperde met haar ogen om het water van haar natte wimpers te krijgen en keek het meisje kalm aan. Ze vroeg toen: "Wie ben jij? En waarom heb je water over me heen gespat?"

Het meisje had de nieuwste lippenstift op haar lippen aangebracht en zei arrogant: "Ik heet Francine. Ik ben de jongedame van de Holdens en Jeremy is mijn broer!"

Het bleek dat het meisje Corinne's 'schoonzus' was! Corinne trok een wenkbrauw op en vroeg: "Dus, waarom heb je het water op mij gespetterd?"

Francine hief haar kin op en keek Corinne met minachting aan. "Zodat je je plaats zou kennen! Krijg niet de valse indruk dat je de jonge madam wordt, alleen omdat je in de familie bent getrouwd! Je bent niet geschikt voor de rol!"

Corinne fronste. "Maar dat verandert niets aan het feit dat ik de vrouw van je broer ben, wat mij je oudere schoonzus maakt! Vind je het niet ongepast dat je doet wat je net hebt gedaan?"

Francine lachte en zei berispend: "Schoonzus? Bah! Denk niet te hoog van jezelf! Mijn broer heeft gisteravond niet eens met je geslapen. Hoe durf je jezelf de vrouw van mijn broer te noemen als hij op zijn huwelijksnacht alleen in een andere kamer sliep? Ik zal eerlijk tegen je zijn, mijn broer is alleen met je getrouwd om mijn grootvader te paaien, die momenteel ziek is. Tegen de tijd dat hij van zijn ziekte is hersteld, zul je ons onmiddellijk moeten verlaten!"

Corinne was sprakeloos, maar ze begreep eindelijk waarom Jeremy zo graag wilde trouwen.

Francine waarschuwde opnieuw: "Denk er niet eens aan om op mijn broer te vertrouwen. Hij zal nooit verliefd worden op een vrouw als jij! Je bent alleen in naam zijn vrouw en je bent niets in de ogen van onze familie. Je bent zelfs lager dan een dienaar! Wat ik ook zeg, het geldt als mijn broer er niet is, en jij moet je ook aan mijn regels houden, begrijp je?"

Corinne knikte ernstig. "Begrepen. Ik zal het onthouden!"

Francine was blij toen ze Corinne's laffe blik zag.

"Je leert tenminste. Houd in gedachten wie je werkelijk bent! Laten we gaan, meiden. Ik heb vandaag een afspraak voor een manicure en de manicurist komt zo..." zei Francine toen ze op het punt stond om met de meiden te vertrekken.

"Wacht!" riep Corinne.

Francine bleef staan en keek haar ongeduldig aan. "Wat is er? Heb je bezwaren?"

Corinne glimlachte. "Nee, Miss Francine. Het is gewoon... Ik ben pas gisteren getrouwd en ik weet niet echt wat de regels zijn. Kunt u ze me uitleggen? Ik zal ze in gedachten houden en ervoor zorgen dat ik ze naleef.

Francine was even verbijsterd, maar begon al snel minachtend te giechelen. "Vrouwen die uit arme gezinnen komen zoals jij, weten inderdaad hoe de wereld in elkaar zit ! Oké, aangezien u het vraagt, zal ik u een globaal idee geven van waar u op moet letten! Luister dan goed. U kunt zich maar beter zo goed mogelijk gedragen."

"Umm, oké, wacht even..." Corinne vroeg nederig om advies. "Miss Francine, mijn geheugen is niet zo goed. Kunt u met mij mee naar de kamer komen en mij alles rustig vertellen? Ik wil uw instructies woord voor woord opschrijven."

"Ugh, zo lastig!" Francine was een beetje geïrriteerd, maar ze was niet van plan om de kans om de regels te bepalen te laten schieten. Daarom volgde ze Corinne met tegenzin de kamer in.

Tot haar verbazing sloeg de deur dicht zodra ze binnenkwam, en Corinne deed hem meteen op slot.

De meiden slaagden er niet in hen te volgen en werden buiten opgesloten. Na een kort moment van verbijstering hoorden ze Francines geschreeuw vanuit de kamer en klopten angstig op de deur. "Mevrouw Francine? Mevrouw Francine?! Is alles in orde?"

Toen Francine de kamer binnenkwam, greep Corinne haar bij haar en sleepte haar de badkamer in. Francine schreeuwde van afschuw: "Ah! Wat doe je?! Laat me gaan!"

Corinne greep Francines haar met één hand vast en klemde haar polsen vast met de andere hand. Ze hield Francines zwaaiende armen vast. "Vertel eens, wat heb je net op me gespat?" vroeg Corinne.

Op dat moment leek ze wel een duivel, en Francine realiseerde zich eindelijk dat Corinne's gehoorzame houding eerder niets meer was dan een façade.

Francine kon het niet helpen dat ze zich bang voelde. "Het is... Het is water dat in de keuken is achtergebleven nadat er wat vissen waren uitgeweid!"

"Oh, is dat zo?" Corinne kneep haar lippen samen en glimlachte. De volgende seconde doopte ze Francine's hoofd in de toiletpot.

Francine probeerde te schreeuwen, maar haar geschreeuw veranderde in slechts gegorgel toen haar gezicht onder water kwam.

30 seconden later trok Corinne haar hoofd naar buiten en vroeg: "Hoe voelt dat, juffrouw Francine?"

Met een bleek en onverzorgd gezicht zei Francine: "H-Hoe... Hoe durf je me dit aan te doen! Jij.."

Corinne leek kalm toen ze zei: "Jij bent begonnen, en ik ben net aan het afrekenen. Omdat je visdarmwater over me heen hebt gegoten, is het maar eerlijk dat ik je een slokje toiletwater laat proeven."

"Deze vrouw is gek!" dacht Francine bij zichzelf. Ze gilde toen wanhopig: "Gah! Ik ben de jongedame van de Holdens! Mijn broer houdt zielsveel van me! Hoe durf je me zo te behandelen?!"

Corinne negeerde haar en zei: "Het kan me geen bal schelen dat jij de jonge dame van de Holdens bent. Je broer is met me getrouwd zodat ik de jonge mevrouw van de Holdens kon worden, niet jouw boksbal. Denk aan wat er vandaag is gebeurd en bemoei je nooit meer met mij!" Ze duwde haar hoofd weer in de toiletpot.

Toen trok ze haar handen koud terug.

Francine hief abrupt haar hoofd op en snakte naar adem. Ze voelde zich zo walgend dat ze bijna in tranen uitbarstte.

Dat was de eerste keer dat Francine zo'n vernedering meemaakte. Ze zette zichzelf op de wc-pot en kokhalsde een paar keer voordat ze haar tanden op elkaar klemde en Corinne bedreigde: "Wacht maar af, Corinne! Ik zweer dat ik mijn broer van je laat scheiden!"

Corinne glimlachte. "Is dat zo? Dat is geweldig nieuws! Alvast bedankt voor uw hulp, Miss Francine!"

Toen Francine Corinne's nonchalance zag, had ze het gevoel dat haar dreigementen in dovemansoren vielen en praktisch nutteloos waren.

Nadat ze Francine had weggesleept en haar uit de kamer had geduwd, trok Corinne de stinkende kleren uit en ging douchen.

Er waren geen andere kleren beschikbaar om te dragen en ze werd gedwongen om de badkamer uit te stappen, alleen gewikkeld in een badhanddoek. Op dat moment zag ze toevallig haar scherm op het nachtkastje flikkeren.

Het was een telefoontje van Corinne's collega, Joanna Johnston.

Zodra Corinne opnam, werd ze begroet door Joanna's angstige stem: "Slecht nieuws, Corinne! Er is iets groots gebeurd op het bedrijf! Je moet hierheen komen, snel!"