Rozdział 7 - Mama i Chloe

Wychodziła z budynku, gdy ktoś złapał ją za łokieć.

„ Co tu robisz? Wstydź się trochę

Abigail i nigdy nie pokazuj się. Nigdy!" Chloe była wściekła jak nigdy. To ona dostała pracę w Levisay International. Jak to możliwe, że Abigail w ogóle pomyślała o postawieniu tam stopy?

„ Nie waż się mnie dotykać!” Abigail zachowała spokój, uwalniając ramię z uścisku. „Teraz nie jesteś właścicielem budynku. Czyż nie?” Wzruszyła ramionami i odwróciła się, by odejść, gdy usłyszała złowrogi śmiech Chloe. „Ja bym to zrobiła”. Abigail zatrzymała się, gdy usłyszała absurdalną uwagę Chloe.

„ Przepraszam?” Abigail lekko się zmarszczyła.

„Powiedziałam. Tak zrobię”. Chloe stanęła przed nią z uniesioną brodą i wyprostowanymi ramionami.

„Pewnego dnia nie tylko ten budynek, ale i ta grupa Levisay może należeć do mnie , ponieważ…” Powinna była zbliżyć twarz do Abigail. „Dyrektor generalny firmy to uczta dla oczu każdego. A ty znasz mnie bardzo dobrze! Prawda?” Mrugnęła do Abigail, odrzucając blond włosy. „Jeśli ja potrafię przyciągnąć uwagę Kyle'a, to jak dyrektor generalny może oprzeć się mojemu urokowi. Musisz zapominać o Abigail, ale to ja przyciągałam uwagę wszystkich bardziej niż ty, od dzieciństwa, z oczywistych powodów”. Nadąsała się. „Jestem ładniejsza!”

Uśmiechnęła się, patrząc na Abigail. Wiedziała, że jej starsza siostra była w hotelu Sapphire Galaxy i błagała kogoś na wyższym stanowisku, żeby ją wpuścił. Ale Chloe nigdy by na to nie pozwoliła.

Jak zawsze spodziewała się, że Abigail odwróci się i odejdzie cicho. Ponieważ Abigail nigdy nie próbowała się z nią kłócić.

Ale może tym razem czeka ją niespodzianka. „Cóż, Chloe! Może tym razem to ty jesteś winna. Ja

spójrz na siebie. Po co w ogóle próbujesz być dostawcą mebli, skoro wszystko, co potrafisz, to puszczać się na randki!”

Przez chwilę Chloe nie mogła wykrztusić ani słowa. „Bo to właśnie planujesz zrobić”.

Abigail strzepnęła niewidzialne cząsteczki kurzu z ramienia Chloe. „Mogę ci pomóc z bombowym CV. Wspominając, że doskonale wiesz, jak sypiać z kim popadnie, żeby załatwić swoje... eee... sprawy”.

Chloe, która była przerażona słowami swojej starszej siostry, zaczęła się trząść z wianka. Ale ten wianek był niczym w porównaniu z bezsilnością.5 Abigail nigdy tak do niej nie mówiła. Zawsze traktowała Chloe jak swoją młodszą siostrę. Kiedy odeszła, Chloe chciała za nią pobiec i udusić ją za szyję.

Jak ona śmie? Jak ona śmie tak do niej mówić?

Ona będzie cierpieć! Abigail będzie cierpieć bardziej, bo Chloe jej nie oszczędzi.***

„ Pani Mason! Pani z pewnością promienieje”. Abigail uwielbiała dokuczać swojej mamie.

„ No, daj spokój, Abi.” Geena zbyła uwagi córki lekkim machnięciem ręki.

„ Naprawdę mamo! Jaki jest sekret? Gdybym była w połowie tak piękna jak ty, całe miasto by się za mną uganiało.”„Postaw na jakość, kochanie. Nie na ilość. .... A teraz powiedz mi, co mam ci ugotować?”

„Nie mamo. Tak naprawdę spóźnię się do pracy, ALE możemy zjeść kolację dziś wieczorem.” wzięła torebkę. „Przyszłam tylko sprawdzić, co u ciebie,” powiedziała Abi, przeglądając pudełko z lekami mamy.

„ Jakie to uczucie zacząć pracę w Levisay? A może powinnam powiedzieć wymarzoną pracę?” Geena ją drażniła. Abigail nie powiedziała o konfrontacji z Chloe.

Geena już ostrzegła Chloe, żeby nigdy nie pokazywała swojej twarzy. Bez względu na to, jak bardzo cierpiała.

„Wszystko idzie dobrze, mamo. Wiesz, jak bardzo lubię wszystko, co wiąże się z drewnianymi meblami. Większość kobiet w moim zespole i tak samo pasjonująca się swoją pracą. Levisay ma świetne środowisko pracy. Powinnaś kiedyś odwiedzić moje mieszkanie”

„Mam nadzieję, że jest umeblowane?”

„ O tak, mamo. Nie dość, że umeblowane, to jeszcze jest dostępna sprzątaczka. To ode mnie zależy, czy chcę gotować, czy zamawiać jedzenie”. Abigail nigdy nie opowiadała mamie o swoich zmaganiach z pozostawaniem głodną przez długie godziny.

Ale czego nie wiedziała, jej mama już to odkryła. Jej szczuplejsza talia i szczuplejsza twarz były tego wyraźnymi znakami.

Jej mama próbowała oddać jej pieniądze, ale Abigail nigdy ich nie przyjęła. Chociaż były to pieniądze jej ojca, to należały się Geenie. Abi już wykorzystała swoje, kiedy zaczęła prowadzić swój biznes meblowy. Teraz biznes należał do Kyle'a. Przez zdradę. Geena spojrzała na swoją piękną córkę, która nie była z nią spokrewniona. Westchnęła, myśląc o

Chloe. To ona narodziła się z jej brzucha. Jej własne ciało i krew. Za każdym razem, gdy o niej myślała, robiło jej się niedobrze.6

Ale patrzenie na Abi zawsze ją uszczęśliwiało. Ani razu nie obwiniała jej za czyny córki.

Chociaż myślała, że na to zasłużyła. Abi dała jej szybkiego całusa w policzek.

„Pa mamo! Do zobaczenia na kolacji”. Pomachała i zaczęła wychodzić. „I mamo, proszę, nie zapomnij wziąć swoich południowych leków, proszę. Dbaj o siebie”. Geena chciała ją zatrzymać. Chciała poprosić ją, żeby poszła na kolację z facetem, kimś, kto ją kocha, ceni i co najważniejsze, dostrzega jej wewnętrzne piękno.

Po ucieczce Chloe miała atak serca. Abi nie odchodziła od niej. Molly też tam była, ale obwiniała o to Geenę. Nigdy tego nie powiedziała na głos, ale Geena po prostu wiedziała. Widziała to w oczach Molly. Ale nie mogła obwiniać Molly, ponieważ była przekonana, że to ona jest za to odpowiedzialna. Dlaczego tego nie przewidziała? Było tak wiele znaków, które w tamtym momencie ignorowała, ale były tam cały czas.

Jak mogła źle ocenić córkę? Poczucie winy powoli ją zżerało. „Powinieneś był zabrać mnie ze sobą”. Powiedziała w milczeniu portretowi męża.