Κεφάλαιο 7
Έλλα
« Αυτό το μωρό είναι δικό μου». του λέω κτητικά. «Δεν μπορείς απλά να μου πεις ότι είσαι μάγος και να περιμένεις να το λάβω αυτό ως απόδειξη ότι είσαι ο πατέρας».
« Οι αισθήσεις μου δεν λένε ψέματα, ανθρωπάκι». Ο Σινκλέρ δηλώνει, χωρίς να αφήνει περιθώρια για λογομαχίες. «Ούτε οι ερευνητές μου. Δεν είστε σε θέση να φροντίσετε αυτό το παιδί. Το εισόδημά σας είναι πολύ χαμηλό για να ξεπληρώσετε έγκαιρα τα χρέη σας και καμία γυναίκα που ισχυρίζεται ότι είναι υπεύθυνη δεν θα έμενε έγκυος σε μια τέτοια κατάσταση».
« Το εισόδημά μου;» Βγάζω τις λέξεις με σφιγμένα δόντια, «τι εισόδημα; Με απέλυσες!»
Ο μεγαλόσωμος… ή λύκος, υποθέτω, βλεφαρίζει έκπληκτος. «Σε απέλυσαν;»
« Τώρα ποιος παίζει χαζός;» απαιτώ ειρωνικά. «Τηλεφώνησες στους Graves αφού σου ζήτησα να βοηθήσεις την Κόρα, με απέλυσες και κατέστρεψες τη φήμη μου».
« Δεν έκανα κάτι τέτοιο». Επιμένει. «Δεν ήξερα καν ότι δεν εργάζεσαι πλέον».
« Νόμιζα ότι οι ερευνητές σας ήταν οι καλύτεροι;» Κοροϊδεύω και νιώθω τον εαυτό μου να αγγίζει τη γραμμή της ιδιοσυγκρασίας του.
«Σαφώς αυτό ήταν πολύ πρόσφατο». Δαγκώνει πίσω. «Και δεν σε κατηγορώ που έγινες απελπισμένος, αλλά πρέπει να παραδεχτείς ότι η μόνη εξήγηση για αυτό», μου κάνει νόημα στην κοιλιά μου, «είναι ότι χρειαζόσουν χρήματα και ήλπιζες να τα εκβιάσεις από μένα σε αντάλλαγμα για το παιδί».
« Ήθελα αυτό το παιδί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο!» αναφωνώ σηκώνομαι όρθιος. «Προσπαθώ να μείνω έγκυος εδώ και χρόνια και όταν ήρθα στην Cora δεν ήξερα για την κλοπή ταυτότητας ή ότι θα έχανα τη δουλειά μου. Αυτή ήταν η τελευταία μου ευκαιρία και δεν έχετε ιδέα πόσο δύσκολο ήταν… πόσο οδυνηρό είναι να σκεφτώ ότι μπορεί να χρειαστεί να την αποκόψω εξαιτίας όλων όσων συνέβησαν από τότε». Δεν ήθελα να του πω τόσα πολλά, αλλά οι λέξεις ξεχύθηκαν από μέσα μου πριν προλάβω να τις σταματήσω. Είμαι τόσο απασχολημένος με αυτές τις σκέψεις τις τελευταίες μέρες που σαφώς δεν μπορούσα να τις συγκρατήσω.
«Ακύρωση!;» Ο Σινκλέρ σηκώνεται θολός όρθιος, υψώνεται ξαφνικά από πάνω μου, παρά το γεγονός ότι εξακολουθώ να στέκομαι στο σκαλοπάτι του εξεταστηρίου. «Λοιπόν τώρα με απειλείς;»
« Τι;!» Κλαίω, «όχι! Δεν έχει να κάνει με εσένα, όπως είπες δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να κάνω ένα μωρό, οπότε προσπαθούσα να κάνω το σωστό!».
« Οι λυκάνθρωποι δεν αποβάλλουν τα κουτάβια τους». Αυτός γρυλίζει. «Τα παιδιά μας είναι πολύ πολύτιμα και η Κόρα το ξέρει αυτό. Είμαι σίγουρος ότι αυτό σκεφτόταν όταν μου πρότεινε να χρησιμοποιήσω το σπέρμα μου».
« Αργκ!» Εκρήγνυομαι, σφίγγοντας τα χέρια μου σε γροθιές. «Είσαι αδύνατον! Πόσες φορές πρέπει να σου πω ότι αν αυτό το παιδί είναι δικό σου, ήταν ατύχημα! Η Κόρα δεν άλλαξε τα δείγματα επίτηδες και δεν έμεινα έγκυος γιατί ήθελα να μου ξεπληρώσεις τα χρέη!».
Με στενεύει τα μάτια του. «Είσαι πολύ καλή ηθοποιός, το ξέρεις;»
« Και είσαι φίδι». κουμπώνω. «Δεν θα εκπλαγώ αν έχεις ζυγαριά όταν αλλάζεις αντί για γούνα!»
Ένα αληθινό γρύλισμα ακούγεται στο στήθος του, τόσο γεμάτο ακατέργαστη δύναμη που τα γόνατά μου εξασθενούν. "Να είσαι καλά Έλα, σου δείχνω πολλή επιείκεια αυτή τη στιγμή γιατί δεν ξέρεις τους τρόπους μας, αλλά συνέχισε να μου μιλάς έτσι και θα..."
« Τι θα κάνεις;» Συρίζω, «Μόλις μου είπες πόσο πολύτιμα είναι τα κουτάβια σου, ώστε να ξέρω ότι δεν πρόκειται να με πληγώσεις». Προς φρίκη μου, νιώθω τα μάτια μου να καίνε από δάκρυα. Στριφογυρίζοντας τους θυμωμένος, συνεχίζω, «και έχω ήδη χάσει ό,τι άλλο με νοιάζει, οπότε δεν είναι ότι μπορείτε να με τιμωρήσετε με άλλο τρόπο».
Γυρίζω μακριά για να μην με βλέπει να κλαίω. Δεν ξέρω τι να κάνω – ξέρω πόσο ύποπτη φαίνεται η κατάστασή μας. Αν δεν ήξερα καλύτερα, θα σκεφτόμουν το ίδιο που έκανε κι εκείνος. Ήταν πολύ ύποπτο, ειδικά τώρα που ξέρω την αλήθεια για το εργαστήριο της Κόρα. Δεν θα μπορούσε να είναι εύκολο να ανακατέψεις δείγματα διαφορετικών ειδών… περίμενε λίγο. Η μικρή φωνή στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου ψιθυρίζει και γυρίζω πίσω στον Σινκλέρ.
«Αν δεν ξέρατε ότι ήταν δυνατό ένας άνθρωπος να εμποτιστεί από έναν λυκάνθρωπο, γιατί η Cora θα επιχειρούσε ποτέ να χρησιμοποιήσει το σπέρμα σας; " Ανακρίνω. «Δεν μπορούσε να ξέρει ότι ήταν λάθος δείγμα. Δεν θα πίστευε ότι θα λειτουργούσε ακόμα κι αν ήμασταν τόσο υπολογιστικοί όσο νομίζεις. Και αν το μόνο που ήθελα ήταν να εκβιάσω τα χρήματά σας, γιατί δεν τα ζήτησα; Γιατί δεν το παραδέχτηκα;»
Ο τεράστιος λυκάνθρωπος αναβοσβήνει, επεξεργαζόμενος αυτή την πληροφορία με έναν μορφασμό. Η σιωπή απλώνεται ανάμεσά μας και τελικά αναστενάζει, τρίβοντας ένα χέρι στο πρόσωπό του. «Δεν λέω ότι σας πιστεύω, αλλά όπως και να συμβεί, πρέπει να καταλήξουμε σε συμφωνία».
Τον κοιτάζω επιφυλακτικά, «τι είδους συμφωνία;»
« Απλώς πείτε την τιμή σας, Έλα». Μουρμουρίζει τσιμπώντας τη γέφυρα της μύτης του. «Πόσα θέλεις;»
« Για τι; Το μωρό;» Ψαλιδίζω, "Θες να σου πουλήσω το παιδί μου;"
« Είναι το παιδί μου και θα το μεγαλώσω εγώ. " Επιμένει. «Δεν ανήκεις στον κόσμο μου. Λοιπόν, πόσα θα σου πάρει για να το παρατήσεις;»
«Δεν πρόκειται να διαπραγματευτώ μια τιμή για το μωρό μου, όπως είναι ένα σακουλάκι ρύζι ή ένα αυτοκίνητο! Ούτε θέλω να το σηκώσει κάποιος που το θεωρεί τίποτα περισσότερο από ένα εμπόρευμα!». Ανεβάζω τη φωνή μου τώρα, νιώθοντας τον μπέη και προσβεβλημένος για το μικροσκοπικό ον στην κοιλιά μου.
« Δεν ξέρεις τι λες!» Ο Σινκλέρ γκρινιάζει, «έχεις ιδέα πόσο καιρό περίμενα για κληρονόμο;»
« Ένας κληρονόμος, όχι παιδί – όχι γιος ή κόρη, αλλά κληρονόμος – είναι μόνο αυτό για σένα; Κάποια υποθετική κληρονομιά; Μπορεί να μην είμαι σε θέση να αποτρέψω τον εαυτό μου από το να χάσει αυτό το παιδί τώρα, αλλά δεν πρόκειται να το παραδώσω σε κάποιον που δεν δίνει δεκάρα για αυτό πέρα από αυτό που μπορεί να του προσφέρει». Δηλώνω άγρια, ότι τα μητρικά μου ένστικτα επιταχύνονται.
«Όπως είπα, δεν ξέρεις για τι πράγμα μιλάς». Επαναλαμβάνει αυθόρμητα. «Θα δώσω σε αυτό το μωρό μια ζωή που δεν θα μπορούσες ποτέ, θα θέλει για τίποτα! Μαζί σας η καλύτερη ευκαιρία είναι να σκαρφαλώσει και να ξύσει στη φτώχεια, υποθέτοντας ότι έχετε την αξιοπρέπεια να το αφήσετε να ζήσει. Με μένα θα αντιμετωπίζεται σαν πρίγκιπας ή πριγκίπισσα».
« Τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν τα πάντα». Του θυμίζω ψύχραιμα. «Παρατηρώ ότι δεν είπες τίποτα για την αγάπη».
« Γιατί το λατρεύω ήδη!» Γρυγίζει, «Έχω μια σχέση με το κουτάβι μου που δεν θα καταλάβετε ποτέ. Πώς τολμάς να μου μιλήσεις για την αγάπη όταν σκεφτόσουν να τη σκοτώσεις!»
« Ήταν κι αυτό από αγάπη!» Αναφωνώ, «Δεν ήθελα να υποφέρει, δεν ήθελα να μεγαλώσει όπως…» είπα σχεδόν, «όπως έκανα», αλλά σταματάω τον εαυτό μου την ώρα που πρέπει. «Το αγαπώ περισσότερο από τον εαυτό μου και ήμουν πρόθυμος να θυσιάσω τη δική μου ευτυχία για χάρη του».
« Τότε κάνε το ίδιο τώρα». Ο Σινκλέρ διατάζει: «Δώσε του μια ζωή που δεν μπορείς, υπογράφοντας την επιμέλεια σε μένα. Φέρτε το μωρό και γεννήστε το και μετά αφήστε το μαζί μου εκεί που του ανήκει».
«Δεν καταλαβαίνεις, αν το κάνω αυτό δεν θα μπορέσω ποτέ να φύγω από αυτό». τον παρακαλώ. «Δεν είμαι τόσο δυνατός. Αν το ολοκληρώσω, δεν θα μπορέσω ποτέ να το παρατήσω – πρέπει να είμαι εκεί για να το φροντίζω και να το προστατεύω».
« Αυτό απλά δεν είναι δυνατό». διακηρύσσει ο Σινκλέρ. «Δεν είσαι ικανή να γίνεις μητέρα για κανένα παιδί και ειδικά όχι για το δικό μου. Δεν μπορείς να νοιάζεσαι καν για τον εαυτό σου, αυτό είναι προφανές από τα χρέη σου-»
« Σου είπα ήδη–» προσπαθώ να αντιταχθώ, ωστόσο εκείνος συνεχίζει να μου μιλάει.
Και η δικαιολογία σας για την Κόρα υποθέτει ότι καταλαβαίνει αρκετά για την κοινωνία των λυκανθρώπων ώστε να ξέρει ότι δεν διασταυρώνουμε. Το μόνο που ξέρει είναι ότι υπάρχουμε και πώς να γονιμοποιήσουμε τις γυναίκες μας. Πιθανότατα υπέθεσε ότι ζευγαρώνουμε περιστασιακά με ανθρώπους και απλώς τύχαινε!» Κατηγορεί.
« Είναι μια γιατρός που εργάζεται με τα δείγματά σας όλη την ώρα, πιθανότατα ξέρει πολύ περισσότερα για την οργανική σας χημεία από ό,τι εσείς οι ίδιοι». Υπερασπίζομαι, συνειδητοποιώντας πολύ αργά ότι αυτό θα μπορούσε επίσης να την ενοχοποιήσει.
Λυγίζει το μέτωπό του, σκεπτόμενος καθαρά στην ίδια γραμμή. «Είτε έτσι είτε αλλιώς, απέδειξε ότι δεν έπρεπε να την εμπιστευτείς μόλις σου πρόδωσε τη συμφωνία εμπιστευτικότητας για το σπέρμα μου, και εσύ απέδειξες ότι δεν μπορείς να την εμπιστευτείς αλλάζοντας την ιστορία σου κάθε δέκα δευτερόλεπτα. Δεν μπορείς να αγαπάς το μωρό τόσο ώστε να το αποβάλλεις, αλλά να μην το αγαπάς αρκετά για να το δώσεις για μια καλύτερη ζωή. Απλώς δεν σας έχω προσφέρει ακόμη αρκετά υψηλή τιμή."
« Αυτό δεν είναι δίκαιο», αντιλέγω, κουνώντας το κεφάλι μου. Μόλις έμαθα ότι όλα όσα πιστεύω ότι είναι αληθινά ήταν στην πραγματικότητα ψευδή, στο απόγειο μιας εξαιρετικά συναισθηματικής στιγμής. Δεν είχα καν τις αισθήσεις μου όλη την ώρα. Πώς μπορεί να περιμένει από εμένα να σκέφτομαι ή να επικοινωνώ καθαρά;
Δεν κουνιέται. «Είναι εντάξει, Έλα. Δεν χρειάζεται να βρίσκεις δικαιολογίες. Θα σου κάνω μια προσφορά που δεν μπορείς να αρνηθείς».