Rozdział 44

„ Olivia, czy wiesz, jak nieszczęśliwa była Leia, kiedy ty żyłaś swoim życiem księżniczki? Osobiście poszłam do wioski, w której kiedyś mieszkała. To było biedne i opustoszałe piekło. Wielu z nich nie jadło pełnego posiłku przez całe trzy dni. Słyszałam, że została sprzedana i zamknięta w drewutni jak pies. Jest córką rodziny Millerów, powinna być traktowana jak księżniczka, ale była traktowana jak śmieć! Cierpiała przez tyle lat, a kiedy w końcu trafiła do Aldenvine… mogłaby ją znaleźć, gdyby wytrzymała trochę dłużej”.

Olivia nie mogła mówić. Ledwo mogła oddychać, gdy Ethan trzymał ją za szyję. Łzy nie mogły przestać płynąć z jej oczu, gdy odpychała Ethana, próbując wytrącić go z wściekłości.

Ethan pogrążył się w żałobie. „Została skażona przez tego skurwysyna, twojego ojca. Została uduszona na śmierć i wepchnięta do pudełka. Musiała czuć się beznadziejnie. Ty też wyglądasz, jakbyś stracił wszelką nadzieję. Czy czujesz choć odrobinę tego, co ona?”