Rozdział 149 Sześć miesięcy później

Darius uśmiecha się do mnie, a Kellan, będąc mądrym, trzyma się ode mnie na dystans.

„To był żart.” Kellan śmieje się i patrzy na mnie.

„Masz szczęście, że jestem wielkości...” Spojrzałam na niego wrogo i oboje się śmieli.