Rozdział 3 Życzenie urodzinowe

Dziś znów sprzątałem kilka razy. Alpha Draven obserwuje mnie niezwykle uważnie: i czuję, że coś nadchodzi. Nie wiem co, ale coś.

Zazwyczaj nie zwraca na mnie aż takiej uwagi poza sypialnią. Więc dlaczego teraz?

Wczoraj wieczorem wykonywałem ich rozkazy, mimo ogromnego bólu, jaki odczuwałem. Nie odmówiłem ani nie powiedziałem nie. Wiem więc, że nie zrobiłem im nic złego, albo przynajmniej mam taką nadzieję.

„Mutt”. Ruszam się i klękam u jego stóp. „Jestem zajęta; upewnij się, że pokój gościnny jest posprzątany i gotowy na przyjęcie gości, którzy mogą zostać na noc”.

„Tak, Mistrzu”. Wstaje i wychodzi. Przechodzę do sypialni i powstrzymuję wymioty. Wspomnienia ostatniej nocy są w tym pokoju silniejsze.

Krew jest nadal na podłodze i prześcieradłach. Wraz z prawdziwymi wymiocinami, ponieważ Alpha Ethan wydaje się mieć fetysz na kneblowanie kobiet do tego stopnia, że fizycznie są chore. Zacząłem sprzątać pokój, usuwając każdy ślad tego, co mi się przydarzyło w tym pokoju ostatniej nocy. Zajmuje to znacznie więcej czasu, niż powinno, ponieważ moje ciało boli. Siniaki są dziś znacznie bardziej widoczne.

Pokrywają każdy cal mojego ciała, a moja twarz nie jest wykluczona; nie uniknęła tortury znęcania się. Niosąc prześcieradła przez dom do pralni, pokojówka patrzy na mnie i bierze je. Zatrzymuję się, gdy widzę włączony telewizor. Rzadko mam okazję go zobaczyć lub obejrzeć.

To jest król, Alfa Prime Darius.

„Każdy jest mile widziany, tak.” Stoi prosto, jego włosy są ciemne, a oczy błyszczące jak szmaragd.

„Czy dotyczy to również osób z biedniejszych środowisk, bez silnych stad, lub w ogóle bez stada?” Reporter pyta go, a kamera przybliża obraz.

„Tak. Nie ma żadnych ograniczeń, poza tym, że uczestnicy nie mogą zostać ugryzieni i roszczeni”. Co się dzieje? Spoglądam w stronę pokojówki.

„Nie wiedziałaś? Po śmierci króla władzę przejął Alpha Prime Darius. Prowadzi coś w rodzaju gry, próbę dla kobiet w wieku od osiemnastu do trzydziestu pięciu lat. Szuka swojej Luny”.

Nie wiedziałem.

„Nie, nie będę osobiście wybierać. Jak to byłoby sprawiedliwe?” Chichocze i pochyla się do przodu, patrząc wprost na kamery, niemal jakby patrzył przez obiektyw prosto na mnie. „Magia zostanie użyta. Piętnaście kobiet, jedna zwyciężczyni. Istnieje jednak szansa, że kobieta będzie miała szczęście i zostanie wybrana przez Alphę Kellana”.

Słyszę oklaski i westchnienia. Alpha Kellan jest jego młodszym bratem, księciem. Tak więc, podczas gdy jeden zostanie jego Luną i królową, jeden prawdopodobnie zostanie wybrany przez Kellana na jego Lunę.

„To proste. Chętni do wzięcia udziału, wchodzą do sieci, odpowiadają na kilka szybkich pytań i czekają, aż zostaną zabrani do zamku”. Jego uśmiech się poszerza. W myślach zapisuję link do strony internetowej.

Znajdę czas, jestem tego pewien. Odwracając się, wychodzę z pralni. Mam dwadzieścia cztery godziny lub mniej. Zasady są proste: formularz zgłoszeniowy zostanie zablokowany za dwadzieścia cztery godziny lub gdy zgłosi się dziesięć tysięcy kobiet. Cokolwiek nastąpi pierwsze.

Najprawdopodobniej dziesięć tysięcy kobiet, które się zgłoszą, zamknie sprawę, a nie limit czasowy. Przechodzę i udaję, że sprzątam; szybko sprawdzam pokoje Bety, znajdując je pustymi.

W pośpiechu siadam przy komputerze i wpisuję adres.

Formularz zaczyna się łatwo. Imię. Wiek. Data urodzenia. Nazwa stada, jeśli dotyczy. Pytania dotyczące mojego wyglądu. Pytania dotyczące mojego zawodu lub pozycji w stadzie. Potem robi się ciekawie. Pyta o partnerów seksualnych.

W tym pytaniu skłamałem. I tak nie mogłem odpowiedzieć na prawdę; nie wiem dokładnie, z iloma mężczyznami spałem, ani ile razy uprawiałem seks.

Potem pytanie o ugryzienie i roszczenie, znowu kłamię. Ukryję swój znak. Dziesięć minut później skończyłam i wysłałam.

Szybko usuwając historię, wychodzę i próbuję sprawić, by wyglądało, że wykonuję zwykłe prace, do których jestem przeznaczona. Wątpię, że cokolwiek z tego wyniknie. Powiedział, że każdy może się zgłosić, ale nawet ja wiem, że wszystkie te kobiety będą miały wilki i stado i będą wysoko w swoim stadzie. Córka innego Alfy.

Ja? Jestem kupiony. Nie wiem, kim są moi rodzice. Nie wiem, czy pochodzę z silnej grupy. Nic nie wiem.

Więc oczywiście, że nie zostanę wybrana. Jeśli rzeczywiście wybrano mnie za pomocą magii, dlaczego wymagać odpowiedzi na tak wiele pytań? Wydaje się, że tak jest raczej po to, aby upewnić się, że wybrana kobieta będzie tak dobra jak Lun.

„Mutt.” Przechodzę i klękam, opuszczając głowę. Czekam. „Masz dar.” Nie podnoszę głowy, chociaż chcę. Nigdy wcześniej nie dostałem daru i nie jestem pewien, co powiedzieć lub zrobić.

„Możesz podnieść głowę.” Podnoszę ją i patrzę na Alfe Dravena. „Najwyraźniej zrobiłeś na Alfe Ethanie bardzo dobre wrażenie. Poprosił, żeby pozwolono mu dać ci dar, a ja się zgodziłem.” „Dziękuję, Mistrzu.”

„Rozmawialiśmy i zasugerował, że koc może okazać się dla ciebie bardziej przydatny niż prezent, taki jak bransoletka”. Wyciąga wielki koc i muszę być szczera, wolałabym koc niż bransoletkę lub cokolwiek innego.

Moja komórka jest zimna.

„Możesz to wziąć”. Wyciągam rękę, biorąc je z jego ramion. „Rozumiesz, zgodziłam się tylko dlatego, że zdecydował się kontynuować naszą umowę i uznał, że powinieneś być traktowany za swoją rolę”. Słowa są niemal warczące.

Nie chciał się zgodzić. Po jego tonie mogę wywnioskować, że chciał odmówić, ale nie mógł. Zamiast tego zgodził się podpisać umowę.

„Dziękuję, Mistrzu. Rozumiem.”

„Dobrze, możesz wyjść”. Wstaję i wychodzę; jest już późno. Wracając do celi, rozkładam koc i owijam nim swoje ciało. To niesamowite uczucie.

Sen przychodzi mi natychmiast; ciepło i komfort koca to idealny prezent; rzadko zasypiam szybko; muszę albo odczuwać ogromny ból, albo być bardzo zmęczony, ponieważ chłód mojej celi nie pozwala mi spać.