Rozdział 268

Ale Serena podniosła się, jej twarz była stanowcza: „Wujku Bard, odrobina szacunku do samego siebie nie ma znaczenia, jeśli chodzi o jedzenie i ubranie, weź to, żyjesz w tym świecie, a umieranie, żeby ratować twarz, jest grzechem”.

Twarz Bard pokryła się rumieńcem, zacisnęła zęby i schowała pieniądze do kieszeni. „Dziękuję”.

Serena szybko odeszła, co Matthew robił dzwoniąc do niej? Rzadko się zdarzało, żeby mężczyzna do niej dzwonił.