Hoofdstuk 30 Nathaniel en Carlston

ADANSTEEN.

De laatste zes dagen gingen tergend langzaam, en hoewel ik mezelf overdag bezig en gefocust kon houden, lieten de nachten me rusteloos achter en kon ik niet slapen. Ik miste mijn koppige Omega.

Ik wou dat ik niet was weggegaan zonder gedag te zeggen. Ik wist dat ze wakker was toen ik haar probeerde aan te raken, en omdat ze me negeerde, dacht ik dat ik haar een lesje zou leren. Uiteindelijk was ik degene die een lesje had geleerd - ik vond haar leuk, en het leek erop dat ik degene zou zijn die zou toegeven aan haar grillen.