Rozdział 48

Emory

Budzę się obolała w miejscach, których nigdy wcześniej nie czułam i chwilę zajmuje mi przypomnienie sobie dlaczego. Staram się nawet nie przewracać z powodu bólu mięśni, który czuję w rdzeniu. Mrugając, by nie natknąć się na promienie słońca wpadające przez szpary w zasłonach, czuję ból, który promieniuje z czoła, gdzie poprzedniego dnia uderzyłam w Rainera, przez czaszkę i wychodzi z drugiej strony. Ale ten ból to nic w porównaniu z tym, który czuję w sercu.

Jęk wyrywa mi się z ust, gdy zauważam, że nadal czuję jego zapach na pościeli . Nadal czuję jego zapach na sobie. Wsuwam głowę pod poduszki, zastanawiając się, która jest godzina, ale jednocześnie nie przejmując się tym. Chcę zasnąć i obudzić się trzy dni temu, kiedy jeszcze miałam jakąś kontrolę nad swoim życiem. Chcę to wszystko pamiętać, żebym mogła uniknąć popełnienia tych samych błędów dwa razy. Chcę zabrać Lolę i uciec z domu, ale kiedy mój ojciec mówi mi, że idziemy odwiedzić Króla Wampirów, aby omówić jego łupy wojenne, a nie dług, który mu się prawnie należy, uwierz mi, chcę powiedzieć ojcu nie, że nigdy nie przyjadę do Zamku Graystone, że nigdy nie chcę spotkać Króla Kane'a Alexandra i nigdy nie chcę poczuć wzlotów i upadków tęsknoty, pożądania i miłości, których doświadczam odkąd mój świat stanął na głowie.