Hoofdstuk 7

Wat bedoelde hij?

Zijn wellustige blik landde op haar lippen, alsof hij wilde zeggen dat de beste manier voor een vrouw om een man te bedanken, is met een vliegende kus.

Xia Michengs hart maakte een sprongetje, haar albasten oren werden al rood. "Ik weet het niet."

Ze draaide zich om en keek uit het raam, zonder acht op hem te slaan.

Lu Yuzhen zag hoe ze hem ontweek. Ze was slim, levendig en onafhankelijk. Ze vertrouwde niet op anderen en ze was niet bereid om anderen zomaar haar vertrouwen te geven. Dit 19-jarige meisje was echter absoluut een leeg canvas als het ging om zaken van het hart, want ze kon niet eens een beetje plagerij van een man verdragen.

De auto stopte bij een rood licht. Xia Micheng kon de beroemdste bakkerij van Haicheng City door haar raam zien.

" Wil je wat taart?" Lu Yuzhens diepe stem bereikte haar oren.

Een vleugje verdriet openbaarde zich in Xia Michengs heldere ogen. "Mijn moeder nam me altijd mee naar deze bakkerij voor taart," zei ze zachtjes.

Lu Yuzhen draaide het stuur en parkeerde de auto langs de weg. “Als je taart wilt, ga het dan kopen.”

……

Deze bakkerij was al jaren in bedrijf en was behoorlijk populair onder jonge dames van de elite en de welgestelden. Ze hadden elke dag een beperkt aantal zoetigheden beschikbaar.

Xia Micheng was al dol op taart sinds ze een kind was. Haar moeder nam haar vaak mee om samen taart te halen. Dat was de beste tijd in haar leven.

Het was inmiddels alweer tien jaar geleden. Xia Micheng was hier al tien jaar niet meer geweest.

Haar ogen waren een beetje rood, maar ze wilde niet dat de man naast haar het zou opmerken. "Eh... Wacht hier alsjeblieft op me. Laat me even naar het toilet gaan."

Ze waste haar gezicht.

Lu Yuzhen zag het meisje van hem weggaan. Hij had al opgemerkt dat ze tranen in haar ogen had. Ze was echt een klein meisje dat nog moest opgroeien.

Hij liep met grote stappen de bakkerij binnen.

Toevallig was Xia Erxiang ook in deze bakkerij, samen met haar beste vriendin, Kong Peixian.

Kong Peixian trok aan Xia Erxiang. "Erxiang, je zei dat die plattelandsjongen Xia Micheng een side guy aan haar arm heeft hangen. Is dat waar?"

Xia Erxiang snorde spottend. "Natuurlijk is het waar; ik heb het met eigen ogen gezien. Die gast was degene die Xia Micheng naar ons huis reed."

“ Maar gigolo’s zijn tegenwoordig nogal duur. Xia Micheng is net terug uit een achtergebleven dorp. Hoe kan ze het geld hebben om er een te kopen?”

“ Om het simpel te zeggen, een boy toy is een host, en er zijn verschillende niveaus van hosts. Het zou duizenden kosten voor een enkele nacht met degenen die aan de top van het spel staan - de knappe met goede lichamen en goddelijke vaardigheden in bed,” verklaarde Xia Erxiang.

Opeens hoorde ze een diepe en charismatische stem. “Meneer, geef mij alstublieft een stuk taart.”

Die stem was gewoonweg te mooi.

Xia Erxiang en Kong Peixian's blikken werden getrokken naar de richting van de stem. Ze kregen al snel Lu Yuzhen in het oog.

Lu Yuzhen stond op dat moment bij de toonbank, gekleed in een wit overhemd en een zwarte broek. Met zijn lange benen en modelachtige bouw was alleen al het daar staan genoeg om hun ogen zichtbaar te laten oplichten.

Lieve Heer, deze man was veel te knap.

Kong Peixian was al verbijsterd door het gezicht. Ze trok zachtjes aan Xia Erxiangs mouw. "Erxiang, is deze man een van degenen die aan de top van het spel staan?"

Knap, met een mooi lichaam en goede bedvaardigheden...

Xia Erxiang had nog nooit zo'n knappe man gezien. Er werd gezegd dat de beste manier voor een man om er goed uit te zien was als hij macht, rijkdom en status had. Lu Yuzhens afschrikwekkende gratie en elegantie lieten hem met kop en schouders boven de andere mannen uitsteken die ook gekleed waren in witte shirts en zwarte broeken; hij was de knapste, niet een van de knapste.

Xia Erxiangs hart bonkte als een gek in haar borstkas.

Op dat moment fluisterde Kong Peixian: "Erxiang, denk je dat de gigolo van Xia Micheng net zo is als deze man hier?"

" Wat zeg je!" Xia Erxiang wierp een boze blik op Kong Peixian. "Arme boeren als Xia Micheng hebben zeker alleen het allerergste, dikke en lelijke. Als ze zich op de een of andere manier iemand als deze kan veroorloven, dan noem ik haar 'milady'!"

Xia Erxiang weigerde absoluut te geloven dat het jongensspeeltje van Xia Micheng op hetzelfde niveau was als deze man voor haar.

De winkelier verontschuldigde zich. "Mijn excuses, meneer, maar deze twee dames hier hebben het laatste stuk taart gekocht. We hebben vandaag al onze taarten uitverkocht, maar u kunt morgen eerder hierheen komen om er een paar te kopen."

Xia Erxiang had het laatste stuk taart gekocht.

Xia Erxiangs hart klopte als een gek toen de winkelier haar noemde. Ze liep snel naar voren om Lu Yuzhen aan te kijken, opgewonden maar verlegen tegelijk. "Meneer, j-u wilde wat taart kopen? Ik kan u de taart geven die ik heb, maar... kunnen we eerst onze WeChat-contacten uitwisselen?"

Xia Erxiang was al eerder verliefd geworden op deze man en daarom zette ze vol enthousiasme de eerste stap.

Ze was rijk, en ook nog eens jong en knap. Er waren genoeg mannen die haar hadden nagejaagd, maar vreemd genoeg voelde ze zich zo nerveus toen ze vrijwillig met deze man flirtte.

Lu Yuzhen keek haar niet aan, ondanks Xia Erxiangs opgewonden verwachting. Hij nam niet eens de moeite om haar een blik door zijn ooghoeken te gunnen. Hij haalde gewoon zijn zwarte kaart tevoorschijn en gaf die aan de winkelier. "Vraag dan alsjeblieft aan de bakker om nu een taart voor me te bakken."

De winkelier zag meteen de gouden letters op Lu Yuzhens zwarte kaartje: 'Lu'.

Lu, dat was een achternaam waar iedereen in Haicheng City van had gehoord.

De winkelier had meteen door wie de man was. Koud zweet droop van zijn voorhoofd. De magnaat die over Haicheng City heerste en die bekend stond om zijn verlaging van bepaalde tactieken, had daadwerkelijk zijn kleine bakkerij gesierd.

“ S-meneer, wacht even. Ik zal de bakker vragen om er nu een op maat te maken.”

De winkelier snelde naar de keukens.

Xia Erxiang en Kong Peixian waren in de war. Waarom zou de winkelier een taart op maat voor deze man maken?

Ze stonden in de rij voor hun taart.

Dit was praktisch een VVIP-behandeling van de bakkerij.

Lu Yuzhen pakte een zakenkrant om te lezen terwijl hij wachtte.

Xia Erxiang voelde zich vernederd doordat hij haar negeerde. Ze reikte omhoog om aan haar eendelige jurk te trekken, waarbij ze expres de verleidelijke lijn van haar decolleté onthulde.

“ Oh jee, ik voel me duizelig.” Xia Erxiang deed alsof ze hoofdpijn had terwijl ze naar Lu Yuzhen toe viel.

Ze sloot haar ogen vol verwachting, in de hoop dat ze in zijn armen zou vallen.

Maar het volgende moment viel ze met een 'klap' op de grond.

Lu Yuzhen was naar de zijkant gestapt. Het enige wat Xia Erxiang deed was plat op haar gezicht vallen.

Op dat moment riep een heldere en mooie stem boven haar: “Xia Erxiang, waarom buig je zo diep voor mij?”

Xia Erxiang keek op en zag Xia Micheng.

Xia Micheng was teruggekomen. Haar heldere ogen namen Xia Erxiang's liggende vorm in zich op, haar wimpers fladderden zelfs ondeugend.

Xia Erxiang kon het niet meer aan. Ze krabbelde snel overeind uit haar zielige val. “Xia Micheng, waarom ben je hier?”

Een ongelovige uitdrukking bloeide op Xia Erxiangs gezicht. Hoe kon Xia Micheng in de bakkerij zijn? Meneer Wang was de slaapkamer al binnengekomen toen Xia Erxiang vertrok.

Wat was er gebeurd?

Lu Yuzhen liep naar Xia Micheng toe en sloeg een stevige arm om haar smalle middel in een natuurlijke beweging. "Waarom was je zo lang weg?"

Haar middel was net zo breed als zijn handpalm; hij kon er gemakkelijk zijn handen omheen slaan.

Xia Erxiang en Kong Peixian haalden adem. Xia Micheng was bij deze man?

“ Xia Micheng, wat is zijn relatie met jou?” vroeg Xia Erxiang snel.

Xia Micheng's lippen krulden omhoog. "Heb je niet gezegd dat hij mijn boy toy is?"