Κεφάλαιο 1147

Αν και στεκόταν σε όρθια στάση, το σώμα του ήταν άκαμπτο, τα μάτια του σκοτεινά. Έσφιξε τις γροθιές του τόσο σφιχτά που οι φλέβες στα χέρια του άρχισαν να φουσκώνουν. Την ώρα που το κορίτσι ετοιμαζόταν να ανοίξει την πόρτα, εκείνος φώναξε: « Ρούκα, μην πας».

Ακόμα κι αν ήταν ένας ισχυρός άνδρας που στεκόταν στην κορυφή του κόσμου, όλη αυτή η δύναμη και το κύρος δεν σήμαιναν τίποτα στο πρόσωπο του κοριτσιού, καθώς λίγες μόνο λέξεις της ήταν αρκετές για να διαλύσουν την ήρεμη ψυχραιμία του.

Η Ρούκα σταμάτησε και είχε εξασθενίσει τη θέλησή της όταν άκουσε τη φωνή του Ρεν που φαινόταν σαν να την παρακαλούσε. «Τι άλλο θέλεις;» ρώτησε η Ρούκα με πιο απαλό τόνο από πριν, αλλά παρόλα αυτά του κράτησε την πλάτη. «Αν δεν υπάρχει τίποτα άλλο, τότε θα μείνω στο σπίτι του φίλου μου απόψε».