Rozdział 1057 On się boi

Rainie kręciła głową. Nie chcę widzieć Sylwestra. Nie chcę! Ten człowiek jest o wiele bardziej bezwzględny, niż sobie wyobrażałam. Obawiam się, że nie będę w stanie znieść, jeśli wygłosi jeszcze kilka ostrych uwag. Nikt na tym świecie nie może mnie skrzywdzić, oprócz niego. Nawet jedno jego słowo lub działanie wystarczy, abym była całkowicie zdruzgotana i nie chcę już dłużej upokarzać się, rozpaczliwie się go trzymając. Jeśli to możliwe, nigdy więcej nie chcę widzieć tego człowieka. Chciałabym, aby moje wspomnienia były wypełnione tylko pięknymi chwilami, nieskażonymi urazą, gniewem, nienawiścią lub smutkiem.

„Nie! Nie ma mowy! Nie pójdę. Nie pójdę! Nie zmuszaj mnie”

„Nie pójdziesz?” Mason powtórzył z uśmiechem. „Kilka dni temu twój brat przyszedł do mnie i powiedział, że brakuje mu gotówki i potrzebuje funduszy na obrót. Dałem mu dziesięć milionów i poszedł z nimi do Ackleton. Wczoraj wieczorem zadzwonił do mnie menedżer kasyna z Ackleton. Powiedział, że twój brat stracił trzydzieści milionów, co oznacza, że jest winien kasynu dwadzieścia milionów. Tsk, tsk. Dwadzieścia milionów. Czy jesteś w stanie spłacić jego dług hazardowy? Jeśli nie spłacisz, poćwiartują go i rzucą rybom na pożarcie. Nie zostanie nawet ślad po jego kościach”.