Rozdział 48: Zdecydowanie niezapomniana noc cz. 1

(punkt widzenia kwietnia)

Kiedy wziął mnie za rękę, moje serce zaczęło walić tak mocno, że myślałam, że wyskoczy mi z piersi. Sposób, w jaki na mnie patrzył, pozostawił mnie bez słowa i bez tchu, a teraz moje serce biło z prędkością mili na minutę. Wyglądał absolutnie cudownie w swoim idealnie dopasowanym garniturze, wyprasowanym do perfekcji.

Miał na sobie czarny garnitur z czarnym krawatem i czarne, wypolerowane buty. Koszula była jasnozielona, prawie jak blada miętowa zieleń i idealnie podkreślała jego oczy. Jego włosy były zaczesane do tyłu i zaplecione w mały warkocz wojownika, który opadał tuż za ramiona. Był ogolony na gładko, z wyjątkiem idealnie wypielęgnowanej, małej bródki. Kiedy się do mnie uśmiechnął, prawie rozpłynęłam się tam na korytarzu. Wiedziałam, że dawno mnie nie ma. On był tym wszystkim dla mnie. Nigdy nie będzie żadnego innego. Stojąc tam, patrząc na niego, sposób, w jaki na mnie patrzył, chciałam tego do końca życia. Kiedy przemówił, poczułam, jak ciepło zbiera się w dolnej części mojego brzucha, a następnie powoli rozprzestrzenia się po całym moim ciele. Było przyjemne i sprawiło, że chciałam się wtulić w jego ramiona, przytulić do jego szerokiej klatki piersiowej i po prostu tam zostać na zawsze. Ale nie mogliśmy. Jego komentarz potwierdzający, że mamy obowiązki do wypełnienia, „Chodź, kochanie. Pokażmy wszystkim, jak wygląda prawdziwe piękno”. Wszystko, co mogłam zrobić, to delikatnie skinąć głową i pozwolić mu poprowadzić mnie na dół.