Hoofdstuk 45

Ik zette de deuren van het balkon van onze suite open rond half tien 's avonds. De lucht was fris en koud. Ik had het kostuum aangetrokken dat Joel had uitgekozen. Vreemd genoeg voelde ik me door de kleding naakt en ik dacht dat het de bedoeling was om te kijken of ik dood kon vriezen voordat ik bij de cirkel zou komen.

Om tien uur was het zo stil in het hol dat je een speld kon horen vallen. Katrina had me verteld dat de wolven bij deze bijeenkomsten arriveerden en urenlang samenkwamen voor de ceremonie. Toen ik uit onze suites liep, werd ik begroet door Nate, die nonchalant tegen een muur leunde. De arme man moest op een avond als deze de wacht houden; ik had medelijden met hem.

"Ik hoorde dat er een feestje was, Nate. Jammer dat je het mist," zei ik, terwijl ik probeerde begripvol te klinken.