Hoofdstuk 5
Bij de ingang van het huis van de familie Su kwam Su Ziyue uit de auto. Ze leek enigszins onverschillig.
Ze nam niet de moeite om haar make-up te doen omdat ze Su Youcheng ging ontmoeten. Ze was eenvoudig gekleed en koos ervoor om niets met felle kleuren te dragen, in de hoop dat deze kleine verandering ervoor zou zorgen dat hij minder boos op haar zou zijn. Behalve om haar deel van de berisping te ontvangen, had ze ook haar eigen doel om hier te zijn.
Su Ziyue haalde diep adem en liep vervolgens met grote stappen naar binnen.
Ze zag de familieleden van de Su-familie in een kring zitten toen ze de grote hal binnenkwam. Su Youcheng zat precies in het midden, terwijl Su Yige gehoorzaam naast hem zat. Ze lachten allebei terwijl ze praatten.
“ Opa, ik ben terug.”
De glimlach die Su Youcheng had opgezet, verdween onmiddellijk. Hij fronste zijn wenkbrauwen, alsof hij iets had gezien dat hem walgde. "Jij klootzak! Je weet dus toch de weg naar huis! Ik ben pas een dag weg, maar kijk eens naar de problemen die je hebt veroorzaakt!"
Hij gooide een stapel foto's voor haar neus nadat hij klaar was met zijn woorden. Het waren inderdaad de foto's van haar naakte zelf, die vanochtend in haar quilt was gedoken. Ook al kwam het niet in het nieuws, de foto's bestonden nog steeds.
In de hogere sociale klassen verkeerde haar reputatie al vanaf het begin in een slechte staat.
“ Opa, ik kan deze foto’s uitleggen.” Su Ziyue keek onbewust een seconde naar Su Yige.
Deze foto's waren echt. Het was echter Su Yige die haar in de val had gelokt. Ze was bang dat niemand haar zou geloven, zelfs als ze de waarheid zou spreken.
" Leg eens uit? Sinds je jong was, wanneer was dit de enige keer dat je je fout hebt toegegeven? De foto's zijn er al, dus welke verklaringen zou je dan kunnen geven?" Su Youcheng stond meteen op en wees met zijn vinger naar Su Ziyue's gezicht.
Hij was inderdaad nog steeds dezelfde als voorheen. Hij koos ervoor om Su Yige onvoorwaardelijk te geloven. Su Ziyue keek Su Youcheng aan met een ironische blik. "Waarom zou ik iets moeten toegeven wat ik nog nooit eerder heb gedaan?" vroeg Su Ziyue.
Klap!
Su Youcheng sloeg haar uit zijn grote teleurstelling. "Je weigert nog steeds om je fout toe te geven, zelfs op dit punt in de tijd! Is het echt zo moeilijk om je eigen fouten toe te geven? Je bent net als je vader, die weigert toe te geven, zelfs tot de dood!"
Su Youcheng had bijna al zijn kracht verbruikt door haar te slaan. Su Ziyue wankelde een beetje nadat ze geraakt was door de klap. Ze kon zichzelf alleen nog maar in evenwicht houden toen ze zich vasthield aan de achterkant van de bank naast haar; haar oren suisden van de klap.
Ze kon het niet geloven toen ze naar Su Youcheng keek. Een brok leek in haar keel te zijn gekomen toen ze zei: "Opa, mijn vader is uw zoon. Niemand gelooft hem, maar waarom gelooft u dan niet in hem?"
“ Vermeld die klootzak niet. Realiseer je je niet dat je zelf ook een kleine klootzak bent, het product van die klootzak? De naam van de Su-familie is door jou en je vader onteerd!”
Als Su Yige zoiets had gezegd , zou Su Youcheng op haar zijn gesprongen voordat hij haar keel had doorgesneden. Su Youcheng was echter degene die sprak, de persoon die de grootste macht bezat binnen de Su-familie. Hij was ook een van de gerespecteerde ouderen van de familie.
Su Yige stond naast Su Youcheng terwijl ze hem zachtjes troostte. "Opa, wees niet te boos. Ziyue is altijd zo geweest. Ze is nog jong, wat waarschijnlijk de reden was dat ze deze fout maakte."
“ Alleen omdat ze zich al die tijd zo gedraagt, zou ze moeten veranderen. Ze is onberouwvol geweest omdat we haar keer op keer hebben vergeven!”
Vergeving? Dat interesseerde haar helemaal niets!
Su Ziyue's gezicht deed pijn, maar de pijn was niets vergeleken met de pijn die ze in haar hart voelde.
Ze dacht dat ze op een dag Su Youchengs houding tegenover haar zou kunnen veranderen als ze haar best zou doen. Maar met zo'n plan vol mazen in de wet, had Su Yige het vertrouwen van Su Youcheng weten te winnen zodra ze terugkwam.
Dit was absoluut geen thuis voor haar.
“Ik zal nooit toegeven dat ik fouten heb gemaakt die ik nooit heb gemaakt. Ik zal de Su-familie ook nooit verlaten. Ik word dit jaar 20 jaar oud en ik word als volwassene beschouwd. Ik ben klaar om het deel te erven dat mijn vader voor mij heeft achtergelaten!”
" Jij!" Su Youcheng had geen idee dat ze hem op zo'n manier zou tegenspreken. Hij was zo geërgerd dat zijn lichaam een tijdje sidderde. "Je denkt er nog steeds over om het aandeel te erven? Niemand in de hele stad Yunzhou zou met je willen trouwen, dus als je het aandeel echt wilt, trouw dan eerst!"
“ Dat is wat ik verdien!” Ze kon niet geloven dat Su Youcheng van plan was om het deel van de Su-groep dat haar vader haar had nagelaten, schaamteloos af te pakken.
" Wat een kleindochter van de Su-familie ook verdient, betekent niet wat jij zou moeten krijgen!" schreeuwde Su Youcheng terwijl hij een norse blik opzette en Su Ziyue recht aankeek. Deze kleindochter van hem was steeds schandaliger geworden.
Als hij haar echt uit de Su-familie moest verwijderen, zou het alleen maar logisch zijn om haar niet het deel te laten erven dat ze verdiende!
Su Ziyue voelde zich alsof ze doorweekt was met ijskoud water over haar hele hoofd, ook al was het zomer op dat moment. Ze durfde niets anders te zeggen. De manier waarop Su Youcheng naar haar keek was net alsof hij naar zijn aartsvijand staarde.
Als ze nog iets zou zeggen wat hem nog meer zou irriteren, zou hij haar hoogstwaarschijnlijk berooid uit de familie gooien.
Het kon haar niet schelen of ze de op één na oudste jonge minnares van de Su-familie was. Alleen haar vader, die gevangen zat, gaf erom.
" Opa, houd je je aan je woord? Zolang ik trouw, geef je mij mijn deel?"