Hoofdstuk 219 Verpletterende schuld

Die koude avond, terwijl de koude nachtwind door het huis waaide, voelde Chelsey een rilling. De verwarming in de kamer was al uitgegaan voordat het haar kon bereiken.

De late winter was in Namkha begonnen, maar de eerste sneeuw van het jaar had de stad nog niet bereikt.

Chelsey voelde een lichte rilling door haar armen kruipen naarmate de avond vorderde. Ze draaide zich naar Stanley om met een tedere glimlach, haar stem klonk bezorgd. "Laten we weer naar binnen gaan. Het begint donker te worden. Je zou niet zo laat op pad moeten gaan."