Hoofdstuk 6 Bestaat er pure vriendschap tussen mannen en vrouwen?

"Ik ben zijn vrouw."

De twee mannen voor haar waren verbijsterd en keken haar van top tot teen aan. "Jij..." "Mijn naam is Lysander."

Deze keer waren beide mannen verbijsterd

Lysander glimlachte en vroeg: "Mogen we vandaag geen familieleden meenemen naar jullie reünie?" "Oh, dat is niet het geval." "Dan ga ik maar eerst."

Ze liep met haar tas de bar binnen, maar er waren inderdaad veel mensen vandaag. Josiah was het absolute middelpunt van de aandacht. omringd door een menigte, kletsend met verschillende mensen.

Lysander wilde niet meedoen, dus zocht ze een afgelegen plekje op en ging zitten.

Mirage was ongewoon luidruchtig en Josiah leek het warm te hebben. Dus trok hij zijn colbert uit en drapeerde het over zijn arm. Maar een hand nam het snel over. "Ik zal het voor je vasthouden."

Hij ontweek haar hand een beetje. "Het is oké. Ik kan het zelf vasthouden."

Lysanne glimlachte lichtjes en zei vriendelijk: "Kijk naar al die mensen. Ze zullen niet stoppen tot ze je vandaag onder de tafel drinken. Geef het aan mij. Concentreer je op het omgaan met hen."

Josiah aarzelde even, maar weigerde niet opnieuw.

Ze haalde het jasje van zijn arm en legde het niet opzij, ze hield het in haar eigen handen. Plotseling trok ze zachtjes aan zijn mouw, wat aangaf dat hij zijn hoofd moest buigen.

Hij boog zich gehoorzaam een beetje voorover om zich aan te passen aan haar lengte en legde zijn oor dicht bij haar lippen.

Ze fluisterde iets in zijn oor, en een glinstering ging door zijn ogen terwijl hij glimlachte en zachtjes naar haar knikte. "Hé, over welke geheimen fluisteren jullie?"

Lysanne, met een vrolijke persoonlijkheid, sprak direct. "Ik zal jullie alles vertellen. Josiah staat onder mijn bescherming, dus wees voorzichtig met je woorden en laat hem niet te veel drinken."

"Oh, heb je medelijden met hem, Lysanne?"

Lysanne bloosde lichtjes. "Oh, hou op, jij grote idioot."

Josiah fronste lichtjes zijn wenkbrauwen. "Praat geen onzin. Lysanne is al getrouwd. Zie je niet dat ze zwanger is?"

Deze klasgenoten leken bang voor hem te zijn. Toen hij eenmaal sprak, durfde niemand meer roekeloos grapjes te maken en hielden ze zich allemaal in.

Een man die naast hem stond, mengde zich er toen in: "Oké, genoeg nu. Praat geen onzin alleen omdat je een paar drankjes op hebt. De vriendschap tussen Josiah en Lysanne is onbreekbaar."

"Ja, zelfs als ze samen een hotelkamer zouden boeken , zou het zeker zijn om samen spelletjes te spelen. Deze mensen praten altijd onzin."

Op dat moment gaf Lysanne Josiah discreet een wijnkaraf in de hand. De karaf was gevuld met een heldere vloeistof die op het eerste gezicht precies op witte wijn leek.

Maar Lysander zag alles, want ze stond vlakbij. Lysanne maakte gebruik van het gesprek, gooide de witte wijn uit de karaf en verving deze door mineraalwater.

Josiah werkte stilzwijgend mee met Lysanne terwijl hij snel het glas in haar hand nam en zijn wijnglas vulde terwijl hij zei: "Op iedereen."

"Op onze studententijd!" "Op de jeugd!"

Dit was waar een klassenreünie om draaide: kletsen over de dagen van studeren en herinneringen ophalen aan de dwaze en naïeve momenten uit het verleden. Uiteindelijk wankelde iedereen van het drinken, behalve Josiah, wiens gezicht slechts lichtjes rood was, maar zijn geest was nog steeds helder.

Hij knoopte zijn kraag los en rolde de mouwen van zijn shirt op tot aan zijn ellebogen waar de diepblauwe mouwkousenbanden om zijn biceps vastzaten. Zijn slanke vingers duwden de bril met gouden rand op zijn neus omhoog met elegantie en gratie, waardoor hij er lang en nobel uitzag. Maar toen fronste hij plotseling lichtjes toen hij om zich heen keek voordat hij zijn blik richtte op een mannelijke klasgenoot die niet ver weg was. Hij liep naar hem toe en schopte hem, zeggend. "Doe de sigaret uit. Lysanne is zwanger."

De man, met een verbijsterde blik in zijn ogen, was even verbijsterd voordat hij zich realiseerde wat er gebeurde. En hij doofde snel de sigaret en gooide hem in de prullenbak. "Sorry, Josiah. Ik was het vergeten."

Josiah keek hem boos aan. "Onthoud dit voor de volgende keer."

De man knikte snel en boog met een glimlach. "Ja. Ja. Dat zal ik doen."

"Heb je Josiah ooit eerder zo gezien?" Opeens verscheen er een man op de stoel tegenover Lysander. Ze wist niet hoe lang hij daar al zat.

Lysander keek hem aan. Hij zag er ongeveer even oud uit als Josiah. Hij is waarschijnlijk ook een klasgenoot. Hij had iets langer haar en droeg een bril met een zwart montuur. Hij straalde een academische houding uit, zag er erg vriendelijk uit en leek een goed humeur te hebben. "Wie ben jij?"

"Mijn achternaam is Rangel."

Ze dacht even na. Hij is beleefd en aardig. Is hij degene die die twee net noemden? "Miles Rangel?" Miles boog zijn hoofd en glimlachte flauwtjes. "Je kent me?"

"Ik hoorde dat je klasgenoten je per ongeluk noemden." Lysander zei: "Waarom ga je niet met ze mee drinken?"

Miles wuifde met zijn hand. "Josiah is daar."

"Wat is daar mis mee?"

Hij zuchtte en grinnikte zachtjes. "Toen we studeerden, achtervolgde Lysanne me." Lysander begreep het meteen. Hij is de man die moeder noemde - Josiahs maatje. "Jij bent Josiahs vrouw. Toch?" "Ja."

"Josiah mag zich gelukkig prijzen met een mooie en elegante vrouw." Lysander glimlachte lichtjes en zei geen woord.

"Josiah is nu erg veranderd. Toen hij op school zat, was hij zo geweldig dat alle jongens op school hem bewonderden." "Is dat zo?"

"Misschien houden meisjes van die leeftijd van stoere jongens. Bijna alle meisjes vonden hem leuk." Miles pauzeerde en voegde toen toe: "Behalve Lysanne ." Lysander zei toen: "Lysanne vindt jou leuk."

"Ze vindt me leuk?" Miles grinnikte zelfspot alsof er meer achter zat. "Niet per se." "Wat bedoel je?"

Hij leek een beetje dronken toen hij zijn glas ophief en het voor zijn ogen zette om naar de transparante vloeistof erin te kijken. "Mevrouw Guerra, denkt u dat er pure vriendschap kan bestaan tussen mannen en vrouwen?"