Κεφάλαιο 151

Ντάμιεν

Αλλάζω θέση μπροστά στην πόρτα του υπνοδωματίου αφού έλεγξα τη Νία και βλέπω ότι η Ρέιβεν έχει φύγει προ πολλού.

Δεν έπρεπε να την είχα φιλήσει. Μπορεί να είχε υπέροχη γεύση, αλλά δεν έπρεπε να αφήσω τον εαυτό μου να φύγει έτσι. Δεν μπορούσα να την απορρίψω, όχι ακόμα. Ίσως δεν ήθελα, όχι πραγματικά. Αν και τελικά θα με μισήσει. Η Μάλορι ανεβαίνει τις σκάλες προς το μέρος μου. Τα χείλη της πιέζονται σε μια λεπτή γραμμή που σταδιακά μετατρέπεται σε ένα χαμόγελο καθώς πλησιάζει το μέρος μου. «Νομίζεις ότι θα μου μιλήσει αν είσαι εδώ;» ρωτάει με ελπίδα, κοιτάζοντας την πόρτα. «Μάλορι, το έχουμε ξεπεράσει αυτό.»