Κεφάλαιο 161

Αλλά καθώς στεκόμουν εδώ κοιτάζοντας όλους τους άντρες, ήξερα πόσο χάλια ήταν όλα αυτά. Ήξερα ένα πράγμα σίγουρα, ήμασταν όλοι δεμένοι μεταξύ μας εξαιτίας της Νία. Όλοι μας.

Κοιτάζω το θηρίο που κάποτε ήταν ο Σάλεμ. Δεν ακούω τη φωνή που ξέρω. Δεν μυρίζω τη μυρωδιά του. Βλέπω μόνο ένα θυμωμένο θηρίο. Έπρεπε πάντα να με απορρίψει; Ήταν αυτό το σχέδιο για μένα; Έπρεπε πάντα να έχω τον Ντάμιεν στη ζωή μου; Το βλέμμα μου στρέφεται από τον Σάλεμ στον Ντάμιεν.

«Είσαι καλά;» μου ψιθυρίζει ο Ντάμιεν συνοφρυωμένος.