บทที่ 38 เธอไม่สนใจอีกต่อไป

ลูเซียน่าไม่เข้าใจน้ำเสียงแปลกๆ ของมิทเชลและพูดว่า “ใช่ แต่เป็นความผิดของฉันเอง ฉันพาเรแกนไปที่ห้องเพื่อคุยกัน ฉันไม่คาดคิดว่าไคล์จะตื่นเช้าขนาดนี้แล้วได้ยินบทสนทนาของเรา...”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ มิทเชลก็เดินออกไปอย่างกะทันหันด้วยใบหน้าเย็นชาโดยไม่หันกลับมามอง

ลูเซียน่าไม่ได้ห้ามมิทเชลไม่ให้ออกไป เธอเพียงแต่เฝ้าดูเขาเดินไปที่ลิฟต์ เธอรู้สึกว่าความโกรธในใจของเธอบรรเทาลงมาก