Κεφάλαιο 152

Περσεφόνη

Επιστρέψαμε στο Χόλοουφορντ, στην έπαυλη που είχα μεγαλώσει και θεωρούσα σπίτι μου. Είχαν γίνει κάποιες αλλαγές στη δομή του σπιτιού. Ο Σαχ είχε πυροβοληθεί στο διάδρομο έξω από τα παιδικά δωμάτια. Ο Λούσιεν είχε ανακαινίσει ολόκληρο το σπίτι και τώρα, τα παιδιά είχαν δωμάτια στον ίδιο όροφο με εκείνον, τη μεγάλη κρεβατοκάμαρά του, τη σουίτα στο ρετιρέ. Η Ρία ενθουσιάστηκε πολύ όταν ανακάλυψε ότι τώρα ο πατέρας της ήταν απλώς ένα άλμα μακριά. Ο Πιρς σχολίασε ότι η θέα ήταν ωραία. Κανένας από τους δύο δεν είπε λέξη για τον Σαχ και την τρομερή νύχτα που είχε δεχτεί επίθεση στο σπίτι. Αλλά τα ανείπωτα βλέμματά τους, αυτός ο παράξενος δεσμός που μοιράζονταν τα δίδυμα, με ενημέρωσε για το γεγονός ότι τη θυμόντουσαν και τη θρηνούσαν με τον δικό τους παιδικό τρόπο.

Ο Λούσιεν σχεδίαζε κάτι για την επέτειό μας. Όχι, όχι την επέτειο του γάμου μας, αλλά την επέτειο της ημέρας που γνωριστήκαμε για πρώτη φορά. Είχε συμβεί όταν το είχα αναφέρει τυχαία ένα βράδυ, καθώς ήμουν ξαπλωμένη στην αγκαλιά του, χαϊδεύοντας το τριχωτό στήθος του, παίζοντας με τις επίπεδες θηλές του.