Κεφάλαιο 18

Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ο Λούσιεν ήθελε να με βγάλει έξω και ήμουν ενθουσιασμένος. Χαμογελώντας χαρούμενος, γλίστρησα στο πίσω κάθισμα του πολυτελούς αυτοκινήτου και αναστέναξα, ακουμπώντας πίσω στην ακριβή ταπετσαρία και εισπνέοντας το άρωμα της γνώριμης κολόνιας και των πούρων του Gaston. Και φυσικά, το ουίσκι του!

Ξαφνικά θυμήθηκα ότι δεν είχα δει τον Τζέιμι· γυρνώντας στη θέση μου, συνοφρυώθηκα απορημένος.

Ένας νέος σωματοφύλακας, ένας νεαρός άνδρας με σημαδεμένο πρόσωπο και μια μικρή αλογοουρά στεκόταν έξω από το σπίτι.