Κεφάλαιο 256

Λούσιεν

Αργότερα την κράτησε στην αγκαλιά του, κρατώντας την στο στήθος του καθώς ήταν ξαπλωμένη, εξαντλημένη και λαχανιασμένη, με το υπέροχο σώμα της εξαντλημένο από την άγρια κατοχή του πάνω της. Το πουλί του σηκώθηκε ξανά, ήθελε να την πάρει, όλη μέρα, αν μπορούσε, αλλά δεν ήταν δυνατόν. Εκείνη σήκωσε το πρόσωπό της και εκείνος έσκυψε να τη φιλήσει. Κλαψούρισε, εκείνος είχε δαγκώσει το χείλος της και ήταν παχουλό και κόκκινο. Αλλά η θέα των σημαδιών που είχε αφήσει στο γεμάτο στήθος της, οι σφιχτές θηλές ακόμα όρθιες και που παρακαλούσαν για περισσότερα καθώς τις κοίταζε με αγένεια, όλα αυτά τον έκαναν να θέλει να σβήσει ξανά τον πόθο του πάνω της. Και άλλωστε, είχε έρθει σε αυτόν, έτσι δεν είναι; νόμιζε ότι το πάθος του μεγάλωνε ξανά.

Με ένα γρύλισμα, την κύλισε μπρούμυτα και εκείνη γρύλισε καθώς ήξερε ότι θα την έπαιρνε ξανά, αυτή τη φορά, από πίσω. Έβαλε το χέρι του στο στήθος της, ζυμώνοντας και κυλώντας τις θηλές της καθώς εκείνη νιαούριζε από την ανάγκη, ενώ την προετοίμαζε για την επίθεσή του, παίζοντας με την κλειτορίδα της και πειράζοντάς την.