Κεφάλαιο 268

Περσεφόνη

Το σκοτάδι της νύχτας με περικύκλωσε. Κάθισα στο κάθισμα κοντά στο παράθυρο, με τα γόνατά μου τραβηγμένα, ακουμπώντας το πηγούνι μου πάνω τους, τα χέρια μου τυλιγμένα γύρω από τα πόδια μου, κοιτάζοντας το σκοτάδι του γκαζόν από κάτω. Από κάπου μακριά, ακούω τον ήχο μιας κουκουβάγιας, μοναχικής και ζοφερής, να σπάει τη σιωπή της νύχτας. Πρέπει να είναι γύρω στις 2 το πρωί, σκέφτηκα κουρασμένα, περνώντας το χέρι μου μέσα από τα μαλλιά μου, λύνοντας την βαριά πλεξούδα μου και ξεμπλέκοντας αφηρημένα τους κόμπους.

Στο μουσικό σύστημα δίπλα μου, έπαιζα την αγαπημένη μου μουσική του Ντέιβιντ Λανζ, του συνθέτη και πιανίστα. Μερικές φορές, όταν ήμουν αναστατωμένος, την έπαιζα και αποκοιμόμουν στην πολυθρόνα εδώ δίπλα στο παράθυρο, με μια αίσθηση γαλήνης να με κατακλύζει, νανουρίζοντάς με.