Κεφάλαιο 319

Περσεφόνη

Δεν είπε τίποτα, τα χέρια της σταυρωμένα πάνω στο πλούσιο στήθος της, αναπνέοντας γρήγορα καθώς τον κοίταζε επίμονα. Με μια πονόλαιμη φωνή, πρόσεξε το λαμπερό μενταγιόν που βρισκόταν στην κοιλάδα των πλούσιων στηθών της, το μενταγιόν που σήμαινε ότι ήταν δικό του. Της το είχε χαρίσει, το είχε βάλει γύρω από το λαιμό της, μια λεπτή χρυσή αλυσίδα με ένα μικρό κλειδί ως μενταγιόν, με διαμάντια να λάμπουν πάνω στο ζεστό δέρμα της. Του άρεσε να το παίρνει στο στόμα του καθώς την ζευγαρώνει, να το τραβάει με τα δόντια του, να παρακολουθεί το πρόσωπό της καθώς την καβαλούσε και την καβαλούσε. Και μετά, βυθίζοντας τα δόντια του στους λόφους της, κατευθύνθηκε προς τις ώριμες, σφιχτές θηλές της που είχαν θηλάσει τα παιδιά του, και τα έξι.

Γαμώτο σκέφτηκε, το πρόσωπό του σκοτείνιασε από πάθος, αλλά ήθελε να την πάρει εδώ, τώρα, άγρια, να την στιγματίσει τόσο βαθιά με το σκληρό του πουλί, που δεν θα κοίταζε ποτέ άλλον άντρα, σίγουρα όχι τον Σβαρτς, όχι με εκείνη την απαλή έκφραση έλξης. Η ενόχληση γύρω από τη βουβωνική χώρα του τον έκανε να θέλει να μετακινηθεί. Αντίθετα, κινήθηκε προς το μέρος της.