Κεφάλαιο 334

Περσεφόνη

Όταν ξύπνησα με την οικεία ανάγκη να κάνω εμετό, ένιωθα εξαντλημένη. Ακουμπώντας στον τοίχο του μπάνιου, αναστέναξα. Η ζωή μου κατέρρεε και δεν είχα επικοινωνήσει με τους συναδέλφους μου στο Βουδιστικό Κέντρο όλη την εβδομάδα. Το ιστολόγιο παρέμεινε επίσης αενάως ανανεωμένο και αναστέναξα, με τα δάκρυα να κυλούν στα μάγουλά μου.

Το χειρότερο, μου έλειπε η αίσθηση του Λούσιεν στο κρεβάτι δίπλα μου· η ζεστή, καθησυχαστική παρουσία του, ο τρόπος που με υποδεχόταν το πρωί, να κυλιέται πάνω μου ακόμα και όταν ξυπνούσα από τον βαθύ ύπνο, η εξαίσια αίσθηση των αγριομυαλιών του στο σώμα μου, το κοντάρι του να σκάβει βιαστικά μέσα μου πριν βυθιστεί μέσα μου... Ναι, μου έλειψαν όλα.