Κεφάλαιο 36
Περσεφόνη
Μετά από μια ταραχώδη νύχτα, ξύπνησα με ένα άλλο γκρίζο πρωινό. Θυμήθηκα ότι κάποια στιγμή εκείνη την ημέρα τα παιδιά θα έπαιρναν το μάκτρο DNA τους. Η σκέψη με έκανε να νιώσω απελπισία. Ο Λούσιεν δεν είχε πει τίποτα γι' αυτό, αλλά μετά, εκτός από το ότι προσπάθησε να με φέρει στο κρεβάτι και να ικανοποιήσει τη λίμπιντο του και να με κάνει αβοήθητο σκλάβο στο άγγιγμά του, εγώ, είχε πολύ λίγο χρόνο για μένα. Τα παιδιά μάλλον δεν υπήρχαν γι' αυτόν, σκέφτηκα, ένα κύμα κατάθλιψης με κυρίευσε.
Τα δίδυμα μου ήταν πολύ χαρούμενα που με είχαν μαζί τους καθώς έπαιζαν στο γρασίδι έξω από το δωμάτιό μου. Η οικονόμος μου έριξε ένα περίεργο βλέμμα, αλλά είπε πολύ λίγα και ήμουν ευγνώμων για αυτό. Είχε μπει για να με βρει να κοιμάμαι στον καναπέ πριν από την τηλεόραση και με είχε ξυπνήσει ζωηρά με ένα ζεστό φλιτζάνι καφέ. Αποφασισμένος να μην αφήσω τη συμπεριφορά του Λούσιεν να με αναστατώσει, έκανα τις ασκήσεις μου γιόγκα και διαλογίστηκα λίγο καθώς τα δίδυμα τριγυρνούσαν τριγύρω, ένα λιγωμένο παλικάρι που έπαιζε μαζί τους. Ήταν ο γιος του κηπουρού, ο Philippe, είπε ευγενικά η Beatrice και έγνεψα καταφατικά.