Κεφάλαιο 341
Ο Λούσιεν έσφιξε το χέρι της Προσερπίνας, χαϊδεύοντας απαλά, υποβλητικά το εσωτερικό του καρπού της και μετά, σηκώνοντάς το στα χείλη του, φίλησε την παλάμη της.
«Κάτι αστείο, γυναίκα;» γρύλισε βαριά, αφήνοντας κάτω το ποτήρι του ουίσκι του και η Περσεφίνα ένιωσε την οικεία υγρασία να λιμνάζει ανάμεσα στα πόδια της καθώς εκείνος κοίταζε τα πεινασμένα μάτια του συζύγου της.
Θα ήταν μια από εκείνες τις νύχτες, σκέφτηκε, η καρδιά της χτυπούσε δυνατά καθώς κοίταζε τα γκρίζα μάτια του, σκοτεινά από τον πόθο. Μια νύχτα υποταγής στον άντρα της και ένιωσε το μέσα της να σφίγγεται από τον πόθο. Τα μάτια του έπεσαν πάνω στο πρόσωπό της, παρατηρώντας τα ορθάνοιχτα μάτια, τα ελαφρώς μισάνοιχτα χείλη και τα χείλη του ελαφρώς στριμμένα. Μια σκληρή γκριμάτσα που έκανε την καρδιά της να χτυπάει δυνατά, την αναπνοή της να γίνεται πιο ρηχή. Έπρεπε να ξέρει ότι έπρεπε να του είχε πει για την εγκυμοσύνη, σκέφτηκε καθώς χαμήλωσε το κεφάλι της και συνέχισε να τρώει. Ναι, θα την χρησιμοποιούσε πολύ απόψε, το ήξεραν και οι δύο και κανένας τους δεν ανυπομονούσε να μπει στην κρεβατοκάμαρά του...