Κεφάλαιο 429
Λούσιεν
Κρατούσε την γυναίκα του αγκαλιά καθώς εκείνη διπλωνόταν από τον πόνο, έναν πόνο τόσο δυνατό που ούρλιαζε, έκλαιγε με λυγμούς. Και τα νύχια της καρφώνονταν στην αγκαλιά του καθώς πάλευε να καταπολεμήσει τον πόνο που μάστιζε το σώμα της, κάνοντάς την να αναστενάξει άγρια.
«Νερό...» φώναξε και εκείνος έφερε την κανάτα με το παγωμένο νερό στα χείλη της για μια ακόμη φορά, αλλά αυτή τη φορά, εκείνη κούνησε το κεφάλι της, χαμογελώντας ελαφρά μέσα στον πόνο, διασκεδάζοντας με την ανοησία του.