Κεφάλαιο 498
Περσεφόνη
Ξαπλώσαμε στην αγκαλιά μας για αρκετή ώρα, αφού είχαμε κάνει παθιασμένο έρωτα. Ο Λούσιεν είχε προσπαθήσει να είναι όσο πιο ευγενικός μπορούσε και ένιωθα τα δάκρυα να κυλούν καθώς απολάμβανα τις προσπάθειές του να είναι τρυφερός.
«Γυναίκα...» μουγκρίζει καθώς ορμάει πάνω μου, προσπαθώντας να μην είναι βίαιος, μέχρι που άρπαξα το πρόσωπό του ανάμεσα στα χέρια μου και γελάω. «Λουσιέν Ντελάνο, δεν είμαι φτιαγμένος από γυαλί, ξέρεις».